110Wikileask

Καθηγητής, Διεθνείς Σχέσεις-Στρατηγικές Σπουδές

Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών

Διαδίκτυο, ελευθερία, δημοκρατία, διαφάνεια και το Wikileaks

Η τεχνολογική επανάσταση που έφερε το διαδίκτυο στο πεδίο των επικοινωνιών αποτελεί φαινόμενο ιστορικών διαστάσεων στην πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις, την οικονομία και την δημοκρατική συγκρότηση των πολιτικών συστημάτων ή αντίστροφα την εμπέδωση δεσποτικών μεταμοντέρνων δομών κατεξουσιασμού.

Υπό κάποιες προϋποθέσεις το διαδίκτυο θα μπορούσε να αποτελέσει μέσο χειραφέτησης. Το διαδίκτυο λειτουργεί διττά. Από την μια πλευρά προάγει μια πλανητική διάσταση στην επικοινωνία. Από την άλλη πλευρά ενισχύει την προαιώνια αξίωση των κοινωνιών για αυτοδιάθεση επειδή λόγω διαφάνειας καθιστά την δεσποτεία κάθε είδους πιο δυσχερή. Προϋπόθεση βέβαια είναι οι "μηχανές" και αυτοί που τις ελέγχουν να μην προγηθούν. Το βιβλίο του Assage προσφέρει πολύτιμη ανάλυση για το τι συμβαίνει και τι θα μπορούσε να γίνει.

Υπό προϋποθέσεις τόσο ενδοκρατικά όσο και διακρατικά προάγεται η χειραφέτηση, η αξίωση για πρακτικές που ενισχύουν την δημοκρατία και φωτίζουν δεσποτικές και ολιγαρχικές πρακτικές. Αντίστροφα, επίσης, προσφέρει την τεχνολογική δυνατότητα σε κυβερνήσεις ή άλλες ομάδες που διαθέτουν πόρους να αναπτύξουν μεθόδους άσκηση εποπτείας των ανθρωπίνων ενεργημάτων σε βαθμό και έκταση που ποτέ δεν μπορούσαμε να φανταστούμε στο παρελθόν.

Αυτό δεν είναι νομοτέλεια αν οι νέες τεχνολογίες λόγω και διαδικτύου διαδοθούν ευρύτερα και αν αναπτυχθούν τρόποι αντιμετώπισης όσων θελήσουν να δημιουργήσουν δομές που προάγουν τον ολοκληρωτισμό και την δεσποτεία. Η διαλεκτική σχέση διαφάνειας / δημοκρατίας, από την μια πλευρά, και δεσποτείας / ολοκληρωτισμού από την άλλη, είναι δυναμική, αντιθετική και αμφιλεγόμενη. Ταυτόχρονα, μεταλλάσσεται διαρκώς.

Μια πιθανή θέση είναι η εξής: Όσοι περισσότεροι αποκτούν τα τεχνολογικά προηγμένα μέσα και όση περισσότερη διαφάνεια έχουμε τόσο περισσότερο θα προάγεται η δημοκρατία και τόσο περισσότερο θα αποδυναμώνεται η δεσποτεία της εκάστοτε εξουσίας. Και το αντίστροφο.

Wikileaks, το διαδίκτυο, δημοκρατία και αντί-ηγεμονισμός και ο Julian Assage

Ο Τσε Γκεβάρα ήθελε «ένα και δύο ακόμη Βιετνάμ». Εμείς γράψαμε, με αφορμή την κυκλοφορία στην Ελληνική γλώσσα του βιβλίου του Julian Assange, Cypherpunks. Η ελευθερία και το μέλλον του διαδικτύου, «θέλουμε όχι ένα, όχι δύο αλλά χιλιάδες Wikileaks». Το Wikileaks ή κάθε αντίστοιχη ενίσχυση της διαφάνειας στις διακρατικές σχέσεις είναι μια αντί-ηγεμονική δράση. Η διαφάνεια στις διακρατικές υποθέσεις αντιστρατεύεται τις ηγεμονικές συμπεριφορές. Η διαφάνεια ευνοεί τα αδύναμα εθνοκράτη.

Ως ηγεμονισμό ορίζουμε την καταχρηστική απόκτηση συντελεστών ισχύος που βρίσκονται εκτός της Επικράτειας ενός κράτους (διόλου τυχαία ισχυρών κρατών). Συμπεριλαμβάνει, μεταξύ άλλων, πλουτοπαραγωγικούς πόρους, επενδύσεις με δυσμενείς όρους, την πνευματική ευρωστία και φιλοπατρία των πολιτών ενός κράτους και την πίστη και την νομιμοφροσύνη της πολιτικής εξουσίας στο οικείο κράτος στην βάση ενίοτε και «απτών» οφελών.

Η αντί-ηγεμονική παραδοχή, διευκρινίζεται, δεν απορρέει από κάποια ιδεολογικά επινοημένη αντί-ιμπεριαλιστική σαπουνόφουσκα. Σχετίζεται με παραδοχές και αξιώματα της Θουκυδίδειας ανάλυσης για το κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα το οποίο αποτελείται από πολλά κράτη διαφορετικού μεγέθους, άνισης ισχύος και άνισης ανάπτυξης. Σε ένα τέτοιο σύστημα για εγγενείς λόγους «ο ισχυρός επιδιώκει να επιβάλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του», ενώ «δίκαιο υπάρχει όταν οι αντιπαρατιθέμενοι έχουν ίση δύναμη (δηλαδή ισορροπία δυνάμεων)».

Όταν αυτό δεν ισχύει «ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» ή εξοντώνεται. Σε ένα κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα –το κλασικό και το συγκαιρινό είναι πανομοιότυπα– ισορροπία σημαίνει σταθερότητα και ανισορροπία σημαίνει αστάθεια. Τόσο απλά και καθημερινά καταμαρτυρούμενο επί χιλιετίες. Το ζητούμενο λοιπόν, λογικά από όλους, είναι σταθερότητα και όχι ζημιογόνες διενέξεις και πόλεμος. Το ότι αυτά είναι συχνά φαινόμενα δικαιολογεί και την παραδοχή ότι ο αντί-ηγεμονισμός δεν είναι μια αξιολογική θέση αλλά το αντίδοτο στην αστάθεια.

Η ισορροπία στο εσωτερικό του διεθνούς συστήματος δεν είναι αυτόματη, εξ ου και οι συνεχείς διενέξεις και πόλεμοι. Για να πούμε συντομογραφικά αυτό που εξετάστηκε εκτενέστερα σε άλλη περίπτωση, οι αντί-ηγεμονικές στάσεις μικρών και μεγάλων κρατών που απορρέουν όχι λόγω κάποιας καλοσυνάτης ανθρώπινης φύσης αλλά για λόγους κρατικής επιβίωσης, κατατείνουν προς ισορροπία – σταθερότητα, και το αντίστροφο. Υπό αυτό το περιγραφικό πρίσμα, εξ αντικειμένου και καταμαρτυρούμενα υψηλής ερμηνευτικής αξίας, οτιδήποτε οδηγεί σε αντί-ηγεμονικές αποφάσεις, στάσεις και ενέργειες κατατείνει προς διεθνή σταθερότητα. Οδύσσεια είναι βέβαια η διεθνής πολιτική και όποιος δεν το γνωρίζει με αποτέλεσμα να αναζητεί έσχατους ανθόσπαρτους τόπους εξ αντικειμένου είναι φορέας επικίνδυνων γνωμών που βλάπτουν το δικό του κράτος και που οδηγούν σε αστάθεια και πόλεμο.

Χωρίς ούτε προς στιγμή να θεωρήσουμε το φαινόμενο Wikileaks ως μια γραμμικά κινούμενη υπόθεση νόμιμη, νομιμοποιημένη και πάντα θεμιτή, μπορεί εν τούτοις να ειπωθεί ότι μέσα στην δίνη της διεθνούς πολιτικής όπου εισρέουν κατάσκοποι, άνομες ενέργειες που κυμαίνονται από δολοφονίες μέχρι υπονομεύσεις αντίπαλων κρατών, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, απειλές κάθε είδους, εκβιασμοί, συνομωσίες κατά άλλων κρατών και τα λοιπά, η αποκάλυψη παράνομων, άνομων, αθέμιτων και καταχρηστικών αποφάσεων και ενεργειών είναι κάτι που κινείται προς την σωστή κατεύθυνση και σωστό είναι να επισημαίνεται και να υπογραμμίζεται.

Ευνοεί και διευκολύνει αντί-ηγεμονικές αποφάσεις υπεράσπισης της εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας των εθνικά ανεξάρτητων κοινωνιών και κατατείνει σε συσπειρώσεις εκείνων των κρατών που θίγονται από ηγεμονικές συμπεριφορές. Η «συνηγορία» μας λοιπόν με το Wikileaks δεν είναι ιδεολογική αλλά αφορά την ανάγκη τα λιγότερο ισχυρά κράτη να έχουν γνώση και επίγνωση του τι ακριβώς συμβαίνει και να αποφασίζουν ανάλογα και αντίστοιχα. Αυτό αφορά τόσο αντίπαλες-εχθρικές σχέσεις όσο και τις σχέσεις μεταξύ συμμάχων.

Χαρακτηριστικά ο τίτλος του κεφαλαίου 10 του εξαιρετικού βιβλίου του Julian Assange, Cypherpunks. Η ελευθερία και το μέλλον του διαδικτύου είναι: «απόρρητο για τους αδυνάτους, διαφάνεια για τους ισχυρούς». Όπως και να το δούμε αυτό είναι μια αντί-ηγεμονική θέση που ευνοεί την ισορροπία. Χαρακτηριστικά και αναμενόμενα, η πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον έχει διαφορετική άποψη. Η δράση αυτών των ανταρτών του διαδικτύου και οι αποκαλύψεις του Wikileaks, δήλωσε, «αποτελούν επίθεση ενάντια στη διεθνή κοινότητα».

Ακαριαία υπογραμμίζεται ότι η διεθνής κοινότητα εμφιλοχωρεί στην φαντασία όσων την βλέπουν. Διεθνές σύστημα κρατών έχουμε διαφορετικής ισχύος και διαφορετικών συμπεριφορών απόρροια των οικείων βαθμίδων ισχύος. Ακόμη, διεθνή κοινότητα κρατών έχουμε όταν τηρούνται και στον βαθμό που τηρούνται οι διακρατικές συμφωνίες και οι υποσχέσεις. Διαφορετικά, έχουμε ωμό σύστημα κρατών του οποίου η λειτουργία συναρτάται με την ισχύ. Η σταθερότητα είναι αμιγώς υπόθεση ισορροπίας δυνάμεων. Δεν εκπλήττει βέβαια το γεγονός ότι ο εκάστοτε ισχυρός μεταμφιέζει τις ηγεμονικές αξιώσεις ισχύος με οικουμενικισμούς κάθε είδους. Ο πανελλαδισμός στην κλασική εποχή ήταν ύβρης, το ίδιο όλοι οι διεθνισμοί όλων των εποχών παλαιότερων και σύγχρονων.

Ο πλανήτης δεν είναι ένα μεγάλο καζάνι μέσα στο οποίο μπορούν να κοχλάσουν και να ειρηνεύουν Κινέζοι, Ιάπωνες, Άραβες, Έλληνες, Τούρκοι, Βραζιλιάνοι, Αμερικανοί και όλοι οι άλλοι. Το ότι κατά καιρούς πολλοί αυτό πίστεψαν ερμηνεύεται μόνο ως απόγνωση πολλών ανθρώπων απόρροια των επίγειων προβλημάτων της ζωής και των σχέσεων των κρατών με αποτέλεσμα να αναζητούν και εύκολα να παρασύρονται στο να πιστέψουν πως υπάρχει η δυνατότητα για ένα ανθόσπαρτο έσχατο επίγειο κόσμο. Η νεοελληνική εκδοχή υποδηλώνεται με διπλωματία των ζεϊμπέκικων ή της ανταλλαγής γραβατών.

Η αλήθεια είναι ότι στο ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα μια συνωμοτικά κατασκευασμένη εξωτερική πολιτική πλανητικής μάλιστα εμβέλειας εξυπηρετεί τις αξιώσεις ισχύος των ισχυρών κρατών κατά των λιγότερο ισχυρών κοινωνιών. Δεν πρόκειται κατ’ ακρίβεια, για συνομωσία, αλλά για μυστικές ενέργειες της στρατηγικής των ηγεμονικών δυνάμεων. Τα ισχυρά κράτη δεν θέλουν διαφάνεια. Θέλουν να εφαρμόζουν τα στρατηγικά τους σχέδια στο σκοτάδι. Γι’ αυτό λογικό είναι τα λιγότερο ισχυρά κράτη και κυρίως οι πολίτες τους να αξιώνουν ανεμπόδιστη διαφάνεια.

Η ανάλυση του «Μίστερ WikiLeaks» που συλλάβανε πρόσφατα στο Λονδίνο μετά από πολυετή άσυλο σε πρεσβεία, δεν περιορίζεται στη διπλωματία και δεν αφορά μόνο την διαφάνεια όσον αφορά τις υπηρεσίες των ισχυρών κρατών. Για όσους δεν το γνωρίζουν ο Julian Assage είναι φορέας ξεκάθαρων παραδοχών που θα ζήλευαν πολλοί φορείς επιστημονικών τίτλων πολιτικής θεωρίας.

Με γλαφυρό, κατανοητό και μοναδικό τρόπο διεισδύει, περιγράφει και εξηγεί κάθε σχεδόν πτυχή που σχετίζεται με τη χρήση του διαδικτύου. Πολλά θα μπορούσαν να αναφερθούν σε αναφορά με το προαναφερθέν κείμενό του που έγραψε υπό μορφή συνεντεύξεων στο «κελί της πρεσβευτικής ασυλίας». Για παράδειγμα, το πώς όλα καταγράφονται συμπεριλαμβανομένων των κινητών τηλεφώνων, των πιστωτικών καρτών, των κρυπτογραφήσεων, των εξεζητημένων πατερναλιστικών παρακολουθήσεων, της «αποθήκευσης» όλων των επικοινωνιών, της στρατιωτικοποίησης του κυβερνοχώρου και της κατασκοπείας των ιδιωτών και των επιχειρηματιών.

Ως ίσως ο τεχνολογικά και φιλοσοφικά καταλληλότερος και αρμοδιότερος, ο «Μίστερ WikiLeaks» αναλύει τρόπους νομικής κατοχύρωσης κατά της ολικής παρακολούθησης που εξυπηρετούν δεσποτικές αξιώσεις, τρόπους αποφυγής της λογοκρισίας και τρόπους αντιμετώπισης των κινδύνων κατά της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ατομικής ζωής. Εύληπτα και με τη γλώσσα του ειδικού εξηγούν τι γίνεται με μηχανισμούς του διαδικτύου και τις τραπεζικές συναλλαγές.

Επειδή δε η μαζική παρακολούθηση γίνεται ολοένα φθηνότερη, ο κίνδυνος απρόκλητης ολικής-μαζικής παρακολούθησης είναι πολύ μεγαλύτερος από ό,τι υποψιαζόμαστε. Παρακολούθηση και αποθήκευση όλων των τηλεπικοινωνιών, όλων των φωνητικών κλήσεων, όλων των δεδομένων, των SMS και των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που καθημερινά αποστέλλουμε. Για όλες τις τηλεφωνικές κλήσεις της Γερμανίας ενός έτους, για παράδειγμα, η αποθήκευση κοστίζει μόνο μερικά εκατομμύρια ευρώ.

Όπως σε κάθε μεγάλη καμπή της ιστορίας των ανθρώπων και της διαδρομής του πολιτικού πολιτισμού η τεχνολογία είναι δίκοπο μαχαίρι. Το ίδιο και το διαδίκτυο. Μπορεί να είναι μέσο δεσποτείας ή δημοκρατίας, μπορεί να είναι μέσο διάσωσης ζωών ή μέσο εξόντωσης των ανθρώπων και μπορεί να είναι μέσο ανάπτυξης και ευημερίας ή αντίστροφα μέσο ανισότητας και εκμετάλλευσης.

Το ποιος προσπαθεί να ελέγξει τη διαδικτυακή δομή απαιτείται να αποτελέσει κύριο πολιτικό ζήτημα ενδοκρατικά και διακρατικά. Εκτιμάται ότι οι απόψεις του Julian Assange προσφέρονται για γόνιμο πολιτικό προβληματισμό και για κανονιστικές αποφάσεις που διαφυλάττουν τον πολίτη, τον επιχειρηματία και την ιδιωτική ζωή. Ενδεχομένως και από το … Wikileaks. Οι «εξουσιαζόμενοι» πρέπει να μάθουν, υποδεικνύει ο Assange, ότι εάν οργανωθούν σωστά το διαδίκτυο αντί κατεξουσιαστικό μέσο θα μπορούσε να προάγει τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ευημερία. Εν τούτοις, επειδή η τεχνολογία καλπάζει η ισορροπία μεταξύ του κρατικού –και όχι μόνο– διαδικτυακού κατεξουσιασμού και οργάνωσης όσων τον υπόκεινται είναι μια ζωντανή υπόθεση. Και ως προς αυτό, ο Assange υποδεικνύει προσεγγίσεις αυτό-οργάνωσης και αυτό-θέσπισης των χρηστών του διαδικτύου.

Διαδίκτυο, διαφάνεια, κρυπτογράφηση και πολιτική αλλαγή, είναι μερικά από τα κεντρικά ζητήματα που συζητούνται στο βιβλίο. Με την αξιοπιστία των πιο επιφανών «εμπολέμων» του διαδικτύου οι πρωταγωνιστές του WikiLeaks υποστηρίζουν μεταξύ άλλων ότι τα πλανητικά ζητήματα όπως τίθενται καλούν για ένα ελεύθερο, ανοιχτό και οικουμενικό διαδίκτυο. Κυρίως, όμως ένα από τα σημαντικότερα καθήκοντα αυτής και της επόμενης γενιάς είναι να προστατευτούν τα μέλη των κοινωνιών από την παρακολούθηση και αποθήκευση όλων των επικοινωνιών μας και σχεδόν όλων των δραστηριοτήτων μας.

Η κοινωνικοπολιτικά ωφέλιμη ανάπτυξη των τεχνολογιών του διαδικτύου, υποστηρίζει το βιβλίο, απαιτεί πολιτικές αποφάσεις που θα πρέπει να επιδιώξουν οι ίδιοι οι πολίτες τόσο στο πολιτικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο της εποπτείας των τεχνολογικών μέσων. Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η αδιάκοπη ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των χρηστών, η ολοένα μεγαλύτερη διαφάνεια μέσα στη δημόσια και διακρατική σφαίρα με το να αποκαλύπτεις τι κάνουν οι πολιτικοί, τι αθέμιτη επιρροή ασκούν τα βιομηχανικά λόμπι στη λήψη αποφάσεων και ποιοι και πως παρακολουθούν και αποθηκεύουν τις επικοινωνίες.

Ο αγώνας στο νέο αυτό σημαντικό πεδίο της ανθρώπινης ζωής όλων ανεξαιρέτως των πολιτών είναι δύσκολος. Μπορούμε να συγκροτήσουμε μια νέα δημοκρατία που θα διασώζει την πολιτική ετερότητα των εθνών ή μπορούμε να αφήσουμε την ιδιωτεία να κυριαρχήσει εγκαθιδρύοντας τις πιο στυγνές και αδιαφανείς δεσποτικές δομές της ιστορίας. Γι’ αυτό, πρέπει να ξέρουμε ότι η τεχνολογία και η επιστήμη δεν είναι πολιτικά ουδέτερες. Το διαδίκτυο, όμως, «είναι δικό τους», δηλαδή της εξουσίας και των βιομηχανικών κολοσσών, αλλά και «δικό μας» με την έννοια ότι έχουμε ανεξάντλητες δυνατότητες οργάνωσης και άμυνας.

Το βιβλίο που κυκλοφόρησε σχεδόν ταυτόχρονα με την αγγλική έκδοση κάνει μια πολύ σοβαρή, ψύχραιμη και ταυτόχρονα γλαφυρά διατυπωμένη ανάλυση. Μακράν ιεραποστολικών κηρυγμάτων και μανιφέστων περί καλού και κακού, οι πρωταγωνιστές του WikiLeaks συζητούν περιεκτικά, πρακτικά και με την αμεσότητα του προφορικού λόγου για πολλά ζητήματα που αφορούν όλους μας. Για παράδειγμα, μεταξύ πολλών άλλων, το θόλωμα των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ προσωπικού, φιλικού και δημοσίου στο Facebook, το γεγονός ότι το Google ξέρει πιο πολλά για εμάς απ’ ό,τι ξέρουμε εμείς για τον εαυτό μας, τους εμπόλεμους του κυβερνοπολέμου και την αντίσταση κατά όσων αθέμιτα και καταχρηστικά επιδιώκουν να ελέγξουν τις τεχνολογικές και τις νομικές διαδικασίες.

Όσα και να ξέρεις για αυτά τα ζητήματα, πραγματικά αυτή η σύντομη και γλαφυρή ανάλυση των «ανταρτών του WikiLeaks» είναι άκρως αποκαλυπτική και πλήρης έγκυρων πληροφοριών. Το πλείστο της οικογενειακής, οικονομικής και προσωπικής μας ζωής διακινούνται μέσω διαδικτύου: «Έτσι, στην πραγματικότητα οι προσωπικές ζωές μας έχουν εισέλθει σε μια στρατιωτικοποιημένη ζώνη. Είναι σαν να έχουμε έναν στρατιώτη κάτω απ’ το κρεβάτι. Είναι στρατιωτικοποίηση της ζωής των πολιτών … Σε πολλές χώρες έχουμε στρατηγική υποκλοπή όλων των επικοινωνιών μέσα και έξω από τη χώρα, αλλά η λήψη επακόλουθων μέτρων, όπως το αυτόματο μπλοκάρισμα τραπεζικών λογαριασμών ή η ανάπτυξη της αστυνομίας ή η περιθωριοποίηση συγκεκριμένων ομάδων ή η απελευθέρωση άλλων, είναι κάτι το οποίο βρίσκεται ακόμη καθ’ οδόν. Η Siemens πουλά μια πλατφόρμα για υπηρεσίες πληροφοριών που όντως παράγει αυτοματοποιημένες ενέργειες. Έτσι, όταν ο στόχος Α βρίσκεται σε απόσταση ορισμένων μέτρων από τον στόχο Β σύμφωνα με τα μητρώα των υποκλοπών από τα κινητά τους και ο στόχος Α λάβει ένα e-mail που αναφέρει κάτι –μια λέξη-κλειδί–, τότε προκαλείται μια ενέργεια. Είναι καθ’ οδόν».

Ένα ακόμη άκρως σημαντικό ζήτημα που εξετάζεται είναι η πυραμίδα της λογοκρισίας. Γράφουν: «Μπορείς να θεωρήσεις τη λογοκρισία ως μια πυραμίδα. Μόνο η κορυφή της πυραμίδας βγαίνει έξω από την άμμο, και αυτό είναι σκόπιμο. Η κορυφή είναι δημόσια –μηνύσεις για δυσφήμιση, δολοφονίες δημοσιογράφων, ο στρατός σού αρπάζει την κάμερα και ούτω καθεξής. Όμως αυτό είναι το μικρότερο συστατικό. Κάτω από την κορυφή, το επόμενο στρώμα είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν θέλουν να είναι στην κορυφή, που προβαίνουν σε αυτολογοκρισία για να μην καταλήξουν εκεί. Οι δυτικές κοινωνίες ειδικεύονται στο ξέπλυμα της λογοκρισίας και στη δόμηση των υποθέσεων των ισχυρών με τέτοιο τρόπο, ώστε ο όποιος εναπομείνας δημόσιος λόγος καταφέρνει να ακουστεί να δυσκολεύεται να επηρεάσει τις πραγματικές σχέσεις ισχύος μιας κοινωνίας όπου το οικονομικό στοιχείο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, και αυτό γιατί αυτές οι σχέσεις είναι κρυμμένες κάτω από στρώματα πολυπλοκότητας και μυστικότητας».

Η θετική τώρα, πτυχή του διαδικτύου δεν είναι αμελητέα. Αφήνω ξανά τους ίδιους τους «αντάρτες» να μιλήσουν: «Ένας πολύ μορφωμένος πλανητικός πληθυσμός –δε μιλάω για επίσημη μόρφωση, αλλά πολύ μορφωμένοι στην κατανόηση του πώς ο ανθρώπινος πολιτισμός λειτουργεί στο πολιτικό, βιομηχανικό, επιστημονικό και ψυχολογικό επίπεδο– ως αποτέλεσμα της ελεύθερης ανταλλαγής επικοινωνιών, που ταυτόχρονα θα ωθεί στη δημιουργία ζωντανών νέων πολιτισμών και στη μέγιστη διαφοροποίηση της ατομικής σκέψης, σε αυξημένη περιφερειακή αυτοδιάθεση και στην αυτοδιάθεση ομάδων συμφερόντων που είναι σε θέση να δικτυώνονται γρήγορα και να ανταλλάσσουν ταχύτατα αξίες διαμέσου των γεωγραφικών συνόρων. Από αυτές τις βάσεις μπορείς να φτιάξεις μια ποικιλία πολιτικών συστημάτων. Για μένα η ουτοπία θα ήταν δυστοπία αν υπήρχε μόνο ένα πολιτικό σύστημα. Θεωρώ ότι στα ουτοπιστικά ιδανικά θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται η διαφορετικότητα συστημάτων και τρόπων αλληλεπίδρασης. Αν δείτε πόσο γρήγορα εξελίσσονται τα νέα πολιτιστικά προϊόντα ή ακόμη και οι γλωσσικές έννοιες και πόσο γρήγορα εμφανίζονται υποκουλτούρες που δημιουργούν τους δικούς τους μηχανισμούς αλληλεπίδρασης που αποκτούν δύναμη από το διαδίκτυο, τότε ναι, μπορώ να δω ότι όλα αυτά όντως ανοίγουν αυτό το πιθανό μονοπάτι».

Οι συνομιλητές των πρωταγωνιστών του WikiLeaks ακριβώς είναι άκρως υποψιασμένοι για την πλανητική εποχή και τις ποικιλόμορφες προεκτάσεις. Δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν τις συμβατικές εξισωτικές και εξομοιωτικές αντιλήψεις του παρελθόντος. Γι’ αυτούς, στην μια πλευρά βρίσκονται οι πολίτες που προσπαθούν να αδράξουν τις ευκαιρίες του διαδικτύου για να εμπλουτίσουν τις δυνατότητές τους, να εμβαθύνουν την ετερότητά τους και να ενισχύσουν τα πολιτικά τους συστήματα.

Στην άλλη πλευρά βρίσκονται τα κράτη και η «μηχανοποιημένη ιδιωτεία». Ελέγχουν μηχανές και κόμβους και τείνουν προς καταχρηστικές δράσεις και υποβάθμιση του ανθρώπου και της πολιτικής. Μεταξύ άλλων, προς δημιουργία ενός γλωσσικού και πολιτισμικού ακταρμά και τυποποίηση επίπεδων και ανθρωπολογικά εκμηδενισμένων χρηστών. Προς αθέμιτη παρακολούθηση από ένα αδιαφανές «μεταμοντέρνο διεθνικό κράτος» και προς διαρκείς μηχανοποιημένους πολέμους κάθε είδους και σε όλα τα επίπεδα.

Ως ένας από τα εκατομμύρια χρήστες υπολογιστών και του διαδικτύου σε όλο το φάσμα της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, νοιώθω ότι διάβασα ένα πολύ σημαντικό και κατανοητά διατυπωμένο κείμενο για το τι σημαίνει το διαδίκτυο για εμένα, την οικογένειά μου, την κοινωνία, τη διεθνή πολιτική, την οικονομία και την πορεία του κόσμου σε μια εποχή καταιγιστικής τεχνολογικής ανάπτυξης. Ένα βιβλίο το οποίο, επιπλέον, εν μέσω ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικοοικονομικής κρίσης αποκτά εξαιρετικά μεγάλη σημασία.

Ελευθερία, δημοκρατία, διαφάνεια και το Wikileaks

Ο Τσε Γκεβάρα ήθελε «ένα και δύο ακόμη Βιετνάμ». Εμείς γράψαμε πρόσφατα, «θέλουμε όχι ένα, όχι δύο αλλά χιλιάδες Wikileaks». Το Wikileaks ή κάθε αντίστοιχη ενίσχυση της διαφάνειας στις διακρατικές σχέσεις είναι μια αντί-ηγεμονική δράση. Η διαφάνεια στις διακρατικές υποθέσεις αντιστρατεύεται τις ηγεμονικές συμπεριφορές και τους κατεξουσιασμούς. Ευνοεί τα αδύναμα εθνοκράτη.

«Απόρρητο για τους αδύνατους, διαφάνεια για τους ισχυρούς» είναι ο τίτλος του κεφαλαίου 10 του βιβλίου του Εκδότη του WikiLeak Julian Assange και των συνεργατών του με τίτλο «CYPHERPUNKS. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ» (Εκδόσεις Ποιότητα – www.piotita.gr)

Η πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Κλίντον όμως έχει διαφορετική άποψη. Δήλωσε ότι η δράση αυτών των ανταρτών του διαδικτύου και οι αποκαλύψεις του Wikileaks, «αποτελούν επίθεση ενάντια στη διεθνή κοινότητα». Η αλήθεια είναι ότι στο ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα μια συνωμοτικά κατασκευασμένη εξωτερική πολιτική εξυπηρετεί τις αξιώσεις ισχύος των ισχυρών κρατών κατά των λιγότερο ισχυρών κοινωνιών. Τα ισχυρά κράτη δεν θέλουν διαφάνεια. Θέλουν να εφαρμόζουν τα στρατηγικά τους σχέδια στο σκοτάδι. Γι’ αυτό λογικό είναι τα λιγότερο ισχυρά κράτη και κυρίως οι πολίτες τους να αξιώνουν ανεμπόδιστη διαφάνεια.

Η ανάλυση του «Μίστερ WikiLeaks» και των συνεργατών του, όμως, δεν περιορίζεται στη διπλωματία και δεν αφορά μόνο τη διαμάχη τους με τις υπηρεσίες των ισχυρών κρατών. Με γλαφυρό, κατανοητό και μοναδικό τρόπο διεισδύουν επεξηγηματικά σε κάθε σχεδόν πτυχή που σχετίζεται με τη χρήση του διαδικτύου. Χαρακτηριστικά, τα κινητά τηλέφωνα, τις πιστωτικές κάρτες, την κρυπτογράφηση, την πατερναλιστική παρακολούθηση και αποθήκευση όλων των επικοινωνιών, τη στρατιωτικοποίηση του κυβερνοχώρου και την κατασκοπεία των ιδιωτών και των επιχειρηματιών. Ως ίσως οι τεχνολογικά και φιλοσοφικά καταλληλότεροι και αρμοδιότεροι, οι «Μίστερ WikiLeaks» αναλύουν τρόπους νομικής κατοχύρωσης κατά της ολικής παρακολούθησης, τρόπους αποφυγής της λογοκρισίας και τρόπους αντιμετώπισης των κινδύνων κατά της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ατομικής ζωής. Εύληπτα και με τη γλώσσα του ειδικού εξηγούν τι γίνεται με μηχανισμούς όπως το Google, το Facebook, το Twitter και τις τραπεζικές συναλλαγές.

Επειδή η μαζική παρακολούθηση γίνεται ολοένα φθηνότερη, ο κίνδυνος απρόκλητης ολικής-μαζικής παρακολούθησης είναι πολύ μεγαλύτερος από ό,τι υποψιαζόμαστε. Παρακολούθηση και αποθήκευση όλων των τηλεπικοινωνιών, όλων των φωνητικών κλήσεων, όλων των δεδομένων, των SMS και των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που καθημερινά αποστέλλουμε. Για όλες τις τηλεφωνικές κλήσεις της Γερμανίας ενός έτους, για παράδειγμα, η αποθήκευση κοστίζει μόνο οκτώ εκατομμύρια ευρώ.

Το ποιος προσπαθεί να ελέγξει τη διαδικτυακή δομή απαιτείται να αποτελέσει κύριο πολιτικό ζήτημα ενδοκρατικά και διακρατικά. Εκτιμάται ότι το βιβλίο αποτελεί μια πολύ ισχυρή παρέμβαση η οποία προσφέρεται για πολιτικό προβληματισμό και για κανονιστικές αποφάσεις που διαφυλάττουν τον πολίτη, τον επιχειρηματία και την ιδιωτική ζωή. Οι «εξουσιαζόμενοι» πρέπει να μάθουν ότι εάν οργανωθούν σωστά το διαδίκτυο αντί κατεξουσιαστικό μέσο θα μπορούσε να προάγει τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ευημερία. Εν τούτοις, επειδή η τεχνολογία καλπάζει η ισορροπία μεταξύ του κρατικού –και όχι μόνο– διαδικτυακού κατεξουσιασμού και οργάνωσης όσων τον υπόκεινται είναι μια ζωντανή υπόθεση.

Όσα και να ξέρεις για αυτά τα ζητήματα, πραγματικά αυτή η σύντομη και γλαφυρή ανάλυση των «ανταρτών του WikiLeaks» είναι άκρως αποκαλυπτική και πλήρης έγκυρων πληροφοριών. Το πλείστον της οικογενειακής, οικονομικής και προσωπικής μας ζωής διακινούνται μέσω διαδικτύου: «Έτσι, στην πραγματικότητα οι προσωπικές ζωές μας έχουν εισέλθει σε μια στρατιωτικοποιημένη ζώνη. Είναι σαν να έχουμε έναν στρατιώτη κάτω απ’ το κρεβάτι. Είναι στρατιωτικοποίηση της ζωής των πολιτών … Σε πολλές χώρες έχουμε στρατηγική υποκλοπή όλων των επικοινωνιών μέσα και έξω από τη χώρα, αλλά η λήψη επακόλουθων μέτρων, όπως το αυτόματο μπλοκάρισμα τραπεζικών λογαριασμών ή η ανάπτυξη της αστυνομίας ή η περιθωριοποίηση συγκεκριμένων ομάδων ή η απελευθέρωση άλλων, είναι κάτι το οποίο βρίσκεται ακόμη καθ’ οδόν. Η Siemens πουλά μια πλατφόρμα για υπηρεσίες πληροφοριών που όντως παράγει αυτοματοποιημένες ενέργειες. Έτσι, όταν ο στόχος Α βρίσκεται σε απόσταση ορισμένων μέτρων από τον στόχο Β σύμφωνα με τα μητρώα των υποκλοπών από τα κινητά τους και ο στόχος Α λάβει ένα e-mail που αναφέρει κάτι –μια λέξη-κλειδί–, τότε προκαλείται μια ενέργεια. Είναι καθ’ οδόν».

Οι συνομιλητές των πρωταγωνιστών του WikiLeaks ακριβώς είναι άκρως υποψιασμένοι για την πλανητική εποχή και τις ποικιλόμορφες προεκτάσεις. Δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν τις συμβατικές εξισωτικές και εξομοιωτικές αντιλήψεις του παρελθόντος. Γι’ αυτούς, στην μια πλευρά βρίσκονται οι πολίτες που προσπαθούν να αδράξουν τις ευκαιρίες του διαδικτύου για να εμπλουτίσουν τις δυνατότητές τους, να εμβαθύνουν την ετερότητά τους και να ενισχύσουν τα πολιτικά τους συστήματα.

WikiLeaks founder Julian Assange talking to RT's Laura Smith at the embassy of Ecuador in London, UK (video still)

(95.7Mb)embed video
WikiLeaks founder Julian Assange says all the necessary physical infrastructure for absolute totalitarianism through the internet is ready. He told RT that the question now is whether the turnkey process that already started will go all the way.

RT: So you’ve written this book ‘Cypherpunks. Freedom and the Future of the Internet’ based on one of the programs that you’ve made for RT. In it, you say that the internet can enslave us. I don’t really get that, because the internet it’s a thing, it’s a soulless thing. Who are the actual enslavers behind it?

Julian Assange: The people who control the interception of the internet and, to some degree also, physically control the big data warehouses and the international fiber-optic lines. We all think of the internet as some kind of Platonic Realm where we can throw out ideas and communications and web pages and books and they exist somewhere out there. Actually, they exist on web servers in New York or Nairobi or Beijing, and information comes to us through satellite connections or through fiber-optic cables.

So whoever physically controls this controls the realm of our ideas and communications. And whoever is able to sit on those communications channels, can intercept entire nations, and that’s the new game in town, as far as state spying is concerned – intercepting entire nations, not individuals.

RT: This sounds like a futuristic scenario, but you are saying that the future is already here.

JA: The US National Security Agency has been doing this for some 20-30 years. But it has now spread to mid-size nations, even Gaddafi’s Libya was employing the EAGLE system, which is produced by French company AMESYS, pushed there in 2009, advertised in its international documentation as a nationwide interception system.

So what’s happened over the last 10 years is the ever-decreasing cost of intercepting each individual now to the degree where it is cheaper to intercept every individual rather that it is to pick particular people to spy upon.

'it is cheaper to intercept every individual rather that it is to pick particular people to spy upon'

RT: And what’s the alternative, the sort of utopian alternative that you would put forward?

JA: The utopian alternative is to try and gain independence for the internet, for it to sort of declare independence versus the rest of the world. And that’s really quite important because if you think what is human civilization, what is it that makes it quintessentially human and civilized, it is our shared knowledge about how the world works, how we deal with each other, how we deal with the environment, which institutions are corrupt, which ones are good, what are the least dumb ways of doing things. And that intellectual knowledge is something that we are all putting on to the internet – and so if we can try and decouple that from the brute nature of states and their cronies, then I think we really have hope for a global civilization.

WikiLeaks founder Julian Assange talking to RT's Laura Smith at the embassy of Ecuador in London, UK (video still)

If, on the other hand, the mere security guards, you know, the people who control the guns, are able to take control of our intellectual life, take control of all the ways in which we communicate to each other, then of course you can see how dreadful the outcome will be. Because it won’t happen to just one nation, it will happen to every nation at once. It is happening to every nation at once as far as spying is concerned, because now every nation is merging its society with internet infrastructure.

RT: And in what way are we, as sort of naïve internet users, if you like (and I exclude you from that, obviously), kind of willingly collaborating with these collectors of personal data? You know, we all have a Facebook account, we all have telephones which can be tracked.

JA: Right. People think, well, yeah, I use Facebook, and maybe the FBI if they made a request, could come and get it, and everyone is much more aware of that because of Petraeus. But that’s not the problem. The problem is that all the time nearly everything people do on the internet is permanently recorded, every web search.

Do you know what you were thinking one year, two days, three months ago? No, you don’t know, but Google knows, it remembers.

The National Security Agency who intercepts the request if it flowed over the US border, it knows.

So by just communicating to our friends, by emailing each other, by updating Facebook profiles, we are informing on our friends.

And friends don’t inform on friends. You know, the Stasi had a 10 per cent penetration of East German society, with up to 1 in 10 people being informants at some time in their life.

Now in countries that have the highest internet penetration, like Iceland, more than 80 per cent of people are on Facebook, informing about their friends. That information doesn’t [simply] go nowhere. It’s not kept in Iceland, it’s sent back into the US where it IS accessed by US intelligence and where it is given out to any friends or cronies of US intelligence – hundreds of national security letters every day publicly declared and being issued by the US government.

RT: So do we risk kind of entering a scenario where there are almost two castes of people: a safe minority who are very savvy about the workings of the internet and the things that you described, and just people who go online for kicks?

JA: We have this position where as we know knowledge is power, and there’s a mass transfer as a result of literally billions of interceptions per day going from everyone, the average person, into the data vaults of state spying agencies for the big countries, and their cronies – the corporations that help build them that infrastructure. Those groups are already powerful, that’s why they are able to build this infrastructure to intercept on everyone. So they are growing more powerful, concentrating the power in the hands of smaller and smaller groups of people at once, which isn’t necessarily bad, but it’s extremely dangerous once there is any sort of corruption occurring in the power. Because absolute power corrupts, and when it becomes corrupt, it can affect a lot of people very quickly.

Bill Binney, National Security Agency whistleblower, who was the research head of the National Security Agency’s Signals Intelligence Division, describes this as a ‘turnkey totalitarianism’, that all the infrastructure has been built for absolute totalitarianism

It’s just the matter of turning the key. And actually the key has already been turned a little bit, and it is now affecting people who are targeted for US drone strikes, organizations like WikiLeaks, national security reporters who are having their sources investigated. It is already partly turned, and the question is, will it go all the way?

RT: But has it been built really by corporations and kind of unwittingly subscribed to by people, in order to advertise products to make money, or has it been built deliberately by governments for the sole purpose of surveillance?

JA: It's both. I mean the surveillance infrastructure, the bulk surveillance infrastructure – there are hundreds of companies involved in that business. They have secret international conferences, they have prospectuses that they give to intelligence agencies that we have obtained and published this year together with Privacy International and the Bureau of Investigative Journalism. Also, The Wall Street Journal has done some good work on this. They are building devices that they advertise to intercept entire nations, to install the data from those intercepts permanently – strategic interception, because it's cheaper.

So it's a combined corporate/government amalgam. That's one of the problems, one of the reasons it's so unaccountable is that it crosses boundaries. Companies don't just sell to their home country, they sell to companies overseas. There are shareholdings held in BVI, and the company might be British-registered, like BIA, but actually a lot of research and development is done in Sweden, etc.

And then you also have Google and Facebook, who started up predominantly serving the public, but also have developed side projects to service the US intelligence complex. And individuals are constantly pushing their thoughts into Google as each thing that they want to research; it is pushed via emails, and on Facebook, through their social relationships. That's an undreamt of spy database.

Facebook is completely undreamt of even by the worst spying nation, given the richness and sophistication of relationships expressed.

JA: Well, no. But not with informed consent. People don't actually know. When on Facebook it says "share this to your friends," that's what it says. It doesn't say "share this to state agencies," it doesn't say "share this to friends and cronies of state agencies."

RT: Who do you think has the organized power to stop these things that you are talking about?

JA: If there is political will, everything is possible. So if we get the political will, then of course those agencies can be dismantled. Very aggressive legislation, policing can be pushed upon them. In some regions of the world, such as Latin America, perhaps that's a possibility. There is a certain democratic tendency, which Ecuador is part of that might do that. But in general I think the prognosis is very grim. And we really are at this moment where it can go one way or the other way.

To a degree, perhaps the best we can be sure, if we work, of achieving is that some of us are protected. It may only be a high-tech elite, hopefully expanded a bit more – people who can produce tools and information for others that they can use to protect themselves. It is not necessary that all of society is covered, all of society is protected. What's necessary is that the critical accountability components of society that stop it from going down the tubes entirely, that those people are protected. Those include corruption investigators, journalists, activists, and political parties. These have got to be protected. If they are not protected, then it's all lost.

RT: Is there a way that I can protect myself without knowing all about computers?

JA: Well, a little bit. But the first thing to be aware of is how much you are giving away. The first way to protect yourself is to go, "OK, I'll discuss that in person, and not over Facebook chat," or, "OK, I will discuss this using some forms of encrypted chat, like OTR, and not on a Facebook chat." You can go to torproject.org and download encrypted anonymizing software. It is slower than normal, but for things like internet chat it's fine, because you are not downloading very much at once. So there are ways of doing this.

What is really necessary, however, for those to be properly developed, there needs to be enough market demand. It's the same situation as soap and washing your hands. Once upon a time, before the bacterial theory of disease, before we understood that out there invisibly was all this bacteria that was trying to cause us harm – just like mass state surveillance is out there invisible and trying to cause society a large harm.

'mass state surveillance is out there invisible and trying to cause society a large harm'

– no one bothered to wash their hands. First process was discovery; second process, education; third process, a market demand is created as a result of education, which means that experts can start to manufacture soap, and then people can buy and use it.

So this is where we are at now, which is we've got to create education amongst people, so there can be a market demand, so that others can be encouraged to produce easy-to-use cryptographic technology that is capable of protecting not everyone, but a significant number of people from mass state spying. And if we are not able to protect a significant number of people from mass state spying, then the basic democratic and civilian institutions that we are used to – not in the West, I am no glorifier of the West, but in all societies – are going to crumble away. They will crumble away, and they will do so all at once. And that's an extremely dangerous phenomenon.

It's not often where all the world goes down the tube all at once. Usually you have a few countries that are OK, and you can bootstrap civilization again from there.

RT: We just passed the second anniversary of Cablegate, and since then this war on whistleblowers and this state surveillance seems to have got worse. Do you think something as large as Cablegate could ever happen again and it would have a similar impact?

RT: Do you feel that when WikiLeaks is making these releases you’re having as large an impact as you’ve had before?

JA: Well, Cablegate was extraordinary. It was published over a period of 12 months. It’s the most significant leak. Our previous leak, on the Iraq war, was also 400,000 documents, showing precisely how over 100,000 people were killed. That was also very significant. But yes, no one has done anything as significant as that since, but yes, hopefully, that will continue.

The successes of WikiLeaks shouldn’t be viewed merely as a demonstration of our organization’s virility or the virility of the activist community on the internet. They are also a function of this hoarding of information by these national security [agencies]. The reason there was so much information to leak, the reason it could be leaked all at once is because they had hoarded so much. Why had they hoarded so much? Well, to gain extra power through knowledge. They wanted their own knowledge internally to be easily accessible to their people, to be searchable, so as much power could be extracted from it as possible. WikiLeaks attempts to redress the imbalance of power.

by taking what’s inside these very powerful institutions and giving them to the commons, people in general, so we can understand how the world works and stop the takeover by these powerful institutions. But it’s a function of how much knowledge these powerful institutions have accumulated.

RT: You’ve obviously written this book while you’ve been here in the embassy. But is it affecting your ability to work, this being cooped up constantly?

JA: It’s affecting my ability to meet with other people in different countries and to proselytize and things like this. But we should keep it in perspective. There are others who have been in prison also in the past few years. I know that it is a much more serious condition than the one I’m in, and I am fortunately able to give interviews and so on. So at least I have a voice. Prisoners rarely even have a voice. Why is that? Well, because the prison system doesn’t want to permit them to complain about their conditions.

RT: And what are you going to do, Julian? You said that you won’t leave the Ecuadorian embassy until the US drops any charges and any investigation against you. Are you just going to stay here forever?

JA: Well, I hope that there is enough political pressure and that the US government sees that it is destroying any goodwill that remains towards it as a result of its persecution and investigation of WikiLeaks and its associates. I think it really does have to drop the investigation. And you know, over the past six months in particular you can see a sort of the arrow of history – and the US DoJ and Eric Holder are going to end up on the wrong side of history. I don’t know that they want that on their record.

RT: I think there’ve been reports on the media that over the last day or so about your lung condition, but you’ve released a statement that it’s actually not the case at all. But has it shown you what would potentially happen if you did have a health scare? Do you think you would be able to get treatment?

JA: You know, my particular personal condition is not very interesting. Obviously, this circumstance in the embassy is difficult. And over a longer term, I suppose, it could be very difficult. But, you know, I’ve had worse problems.

18.12.2011 Mr Rudd: Protect Assange!

Mr Rudd: Protect Assange!

This is an open letter to Foreign Minister Kevin Rudd and Attorney-General Nicola Roxon. It calls on the Australian government to take steps to ensure Julian Assange’s human rights are protected. It will be delivered on 19 December 2011, but we encourage members of the public to sign the letter below by adding their full name in the comments section, together with any comment they may wish to make. Please feel free to spread the word about the letter to others who may be interested.

Bernard Keane and Elizabeth O’Shea

The Hon Kevin Rudd
Minister for Foreign Affairs
Parliament House ACT 2600

Dear Minister

We write to express our concern about the plight of Julian Assange.

To date, no charges have been laid against Mr Assange by Swedish authorities. Nonetheless, we understand that should he be sent to Sweden, he will be held on remand, incommunicado. We note your comments last year about the need for Mr Assange to receive appropriate consular support. We trust that this consular support is being provided and will continue.

We are concerned that should Mr Assange be placed in Swedish custody, he will be subject to the process of “temporary surrender”, enabling his removal to the United States without the appropriate legal processes that accompany normal extradition cases. We urge you to convey to the Swedish government Australia’s expectation that Mr Assange will be provided with the same rights of appeal and review that any standard extradition request would entail.

Any prosecution of Mr Assange in the United States will be on the basis of his activities as a journalist and editor (Mr Assange’s status as such has been recently confirmed by the High Court in England). Such a prosecution will be a serious assault on freedom of speech and the need for an unfettered, independent media.

Further, the chances of Mr Assange receiving a fair trial in the United States appear remote. A number of prominent political figures have called for him to be assassinated, and the Vice-President has called him a “high-tech terrorist”. Given the atmosphere of hostility in relation to Mr Assange, we hold serious concerns about his safety once in US custody. We note that Mr Assange is an Australian citizen, whose journalistic activities were undertaken entirely outside of US territory.

Mr Assange is entitled to the best endeavours of his government to ensure he is treated fairly. He is entitled to expect that his government will not remain silent while his liberty and safety are placed at risk by a government embarrassed by his journalism. Australians also expect that their government will speak out against efforts to silence the media and intimidate those who wish to hold governments to account.

We ask that you convey clearly to the United States government Australia’s concerns about any effort to manufacture charges against Mr Assange, or to use an unrelated criminal investigation as the basis for what may effectively be rendition. We also urge the government to publicly affirm that Mr Assange is welcome to return to Australia once proceedings against him in Sweden are concluded, and that the government will fully protect his rights as an Australian citizen once here.

We have copied this letter to your colleague, the Attorney-General.

Yours sincerely

Phillip Adams AO
Adam Bandt MP
Wendy Bacon
Greg Barns
Susan Benn
Senator Bob Brown
Dr Scott Burchill
Julian Burnside QC
Dr Leslie Cannold
Mike Carlton
Professor Noam Chomsky
David Collins
Lieutenant Colonel (ret) Lance Collins, Australian Intelligence Corps
Eva Cox
Sophie Cunningham
Roy David
Andrew Denton
Senator Richard Di Natale
Peter Fitzsimons
Rt Hon Malcolm Fraser AC CH
Anna Funder
Professor Raimond Gaita
David Gilmour and Polly Samson
Kara Greiner
Senator Sarah Hanson-Young
Liz Humphrys
Professor Sarah Joseph
Bernard Keane
Professor John Keane
Stephen Keim SC
Steve Killelea
Andrew Knight
Mary Kostakidis
Professor Theo van Leeuwen
Ken Loach
Antony Loewenstein
Senator Scott Ludlam
Associate Professor Jake Lynch
Professor Robert Manne
Dr Ken Macnab
David Lyle
Alex Miller
Senator Christine Milne
Alex Mitchell
Reg Mombassa
Gordon Morris
Jane Morris
Julian Morrow
The Hon Alastair Nicholson AO RFD QC
Nicolé Nolan
Rebecca O’Brien
Elizabeth O’Shea
Michael Pearce SC
John Pilger
Justin Randle
Senator Lee Rhiannon
Guy Rundle
Angus Sampson
Senator Rachel Siewert
Marius Smith
Jeff Sparrow
Professor Stuart Rees AM
Rob Stary
Stephen Thompson
Dr Tad Tietze
Mike Unger
Dale Vince
Brian Walters SC
Rachel Ward
Senator Larissa Waters
Tracy Worcester, Marchioness of Worcester
Senator Penny Wright
Spencer Zifcak

"In the First Amendment, the Founding Fathers gave the free press the protection it must have to fulfill its essential role in our democracy. The press was to serve the governed, not the governors. The Government's power to censor the press was abolished so that the press would remain forever free to censure the Government. The press was protected so that it could bare the secrets of government and inform the people. Only a free and unrestrained press can effectively expose deception in government. And paramount among the responsibilities of a free press is the duty to prevent any part of the government from deceiving the people and sending them off to distant lands to die of foreign fevers and foreign shot and shell." - U.S. Supreme Court Justice Hugo Black on U.S. 713 New York Times Co. v.. United States

Foreign Minister Ahmet Davutoğlu may be proudly boasting of his jewel doctrine of “strategic depth” wherever and whenever possible, yet in contrast, United States embassy cables illustrate him as a dangerously deluded man at the helm of Turkish foreign policy. Whether “strategic depthist” or “delusionist,” Mr. Davutoğlu’s vision is certainly self-aggrandizing – and apparently contagious.

The Europeans must have sighed with enormous relief – and probably blushed – when EU Minister Egemen Bağış told them in Denmark: “Hold on Europe, Turkey is coming to rescue you!” Having read Mr. Bağış’s remarks, a European friend joyfully wrote to this columnist: “We beleaguered Europeans are indeed grateful that Mr. Bağış has come to rescue us.” But the same friend was equally gloomy with a punishing feeling of guilt: “…that we are unable to respond in kind is only a measure of our ingratitude!”

Give it a few more years and further WikiLeaks dumps and we shall probably learn how EU diplomats must have cheered over the good – no, wonderful! – news Mr. Bağış heralded. Not so hard to imagine a cable quoting Minister X from a major European capital as telling his American counterpart, in shy tears: “We are saved! For centuries we waited for the Turks to come and rescue us!” Not so hard to imagine, either, the American minister cabling to Washington that he watched his colleague with poisonous envy.

In the same near future, Mr. Bağış (or his successor) could be inviting the EU to join the “Middle Eastern Steel and Coal Union” which his boss, Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan, is thriving in building. Turkey in the EU may be passé, but EU nations seeking to join a Turkish-led Muslim bloc may sound more interesting.

Speaking of WikiLeaks, self-aggrandizing Turks must have done more self-aggrandizing when they read with pride that President Barack Obama’s first WikiLeaks call of apology was to their beloved prime minister – of all world leaders! The Turks may currently hate America, but they always look to America for a few pats on the shoulder.

For most Turks, the “news” is that President Obama called Prime Minister Erdoğan for an apology. In fact, wire services quoted Mr. Obama as “expressing his regrets for the deplorable action by WikiLeaks...” The real “news” in that story was the fact that “Mr. Obama did not apologize for the “content.”” It is a disturbing fact that Mr. Erdoğan and his men were not annoyed because WikiLeaks leaked the documents, but that they were annoyed by the content of the documents. And in Mr. Obama’s apology, there was no apology for the content.

But that gives an idea for a potential rapprochement. If Mr. Erdoğan is prepared to embrace apologies of “this kind,” why not apply the same logic to the flotilla crisis with Israel? At the moment, as Ankara and Jerusalem are testing the water to normalize ties – but with Mr. Erdoğan insisting on an apology for the deadly attack on the Mavi Marmara – why do we not think of an Obama-style way out?

In this Obama-apology-inspired model, Prime Minister Benjamin Netanyahu calls Prime Minister Erdoğan to apologize and “expresses his regrets for the deplorable events that strained Turkish-Israeli relations.” And that should suffice to ensure a graceful exit from the crisis. But would it? The answer is no – for obvious reasons.

But WikiLeaks leaks did not kill any Turks, whereas the flotilla raid of May 31 did. That’s true. All the same, the difference does not justify selective Turkish perception of foreign apologies. In both cases, there will be apologies, and in both cases the apologies will be for the sake of apologizing rather than for what really annoyed the Turks. But never mind, as soon as these lines appear on the page Mr. Erdoğan’s fans will remind us – at best – that hypocrisy is part of politics and – at worst – anyone criticizing Mr. Erdoğan is either a traitor or an enemy of Islam.

All the same, it is fabulous that after having saved the Palestinians and brokered peace in all corners of the world’s disputed geographies, the Turks are now coming to rescue Europe. But why all this Turkish benevolence and generosity? According to Mr. Strategic Depth: “The only target we have is to normalize the trajectory of history.” So, the foreign minister is saying the trajectory of history is abnormal and therefore has to be normalized – by the Turks. In what sense? Why is it abnormal? How would it have been normal? How can it be normalized? What/who made it abnormal? And why can it be normalized by the Turks?

I am not sure if Minister Davutoğlu would care to answer those questions – he would probably not, even if our newspaper offered a generous donation to human rights champions İHH in return for an interview. Fortunately, we have a sense of what the “normalization of history” might mean in self-aggrandizing language. If we understand incorrectly we’ll learn the truth from another wave of very important leaks.

8.12.2010. Η "αλήθεια" συνελήφθηκε για ... σεξουαλικά εγκλήματα

Στη φυλακή µε ραντεβού ο κ. Wikileaks

Ο Τζούλιαν Ασάνζ παραδόθηκε στη βρετανική Αστυνοµία

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Κίττυ Ξενάκη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Μου γράφει φίλος που παρακολουθεί το ζήτημα: Τον Julian Assange: "του κάνουν πόλεμο από παντού. Του έχουν κλείσει τα sites του και τώρα «εκπέμπει» από την Ελβετία (wikileaks.ch). Υπάρχουν και 748 καταχωρημένα mirrors (χωρίς το δικό μου, το οποίο τους το ανέφερα χθες και ακόμα δεν το έχουν περάσει στη λίστα τους). Τον έχει αποκλείσει το Amazon από τους οποίους είχε αγοράσει χώρο, το paypal που απέκλεισε τις δωρεές στον λογαριασμό του, h Mastercard, και η Ελβετική τράπεζα που χρησιμοποιούσε του πάγωσε τους λογαριασμούς. Επίσης, όλοι αυτοί δέχονται χαμηλής έντασης DDOS από μία ομάδα Hacktivists"

Κυκλοφορία της μπάλας από την αντιπολίτευση, ύστερα από πάσα της ιστοσελίδας WikiLeaks, είναι αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία και φαίνεται ότι έχει για τα καλά στριμωχθεί ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην υπόθεση του ισχυρισμού ότι διαθέτει οκτώ τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία.

Ο Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα σκέφτονται και το ενδεχόμενο να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη για τις αποκαλύψεις του WikiLeaks, αλλά το πρόβλημα είναι εναντίον τίνος θα γίνει η προσφυγή... (φωτ. Ass. Press)

Ο ισχυρισμός είναι κάτι πού διατυπώνεται σε τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αγκυρα προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ το 2004. Το τηλεγράφημα είναι μεταξύ αυτών που αποκάλυψε πριν από μερικές μέρες το WikiLeaks.

Από την πρώτη στιγμή η αντιπολίτευση αντιλήφθηκε ότι βρήκε τη χρυσή ευκαιρία και άρχισε να αξιοποιεί την «πάσα» που προέκυψε από την αποκάλυψη. Πράγμα που έχει εμφανώς εκνευρίσει τον Ερντογάν. Εχει ήδη ανακοινωθεί ότι επιτροπή του κυβερνώντος κόμματος μελετά το όλο θέμα που έχει προκύψει από τις αποκαλύψεις της ιστοσελίδας. Μεταξύ αυτών για τα οποία γίνεται λόγος είναι ακόμη και το ενδεχόμενο να προσφύγει το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στη δικαιοσύνη, αλλά το πρόβλημα είναι εναντίον τίνος θα γίνει η προσφυγή.

Ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα), Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, απευθυνόμενος στον Ερντογάν, είπε χθες, «αν το λέει η καρδιά σου, πήγαινε και ζήτα από τις ελβετικές τράπεζες βεβαίωση ότι δεν έχεις λογαριασμούς». Ο Ερντογάν όμως δηλώνει πως δεν μπορεί να υπάρξει τεκμήριο ή βεβαίωση για κάτι που δεν υπάρχει.

Απαντώντας χθες στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης, ο Τούρκος πρωθυπουργός είπε ότι η αντιπολίτευση «στηρίζει τις ελπίδες της σε συκοφαντίες ξένων διπλωματών». Αντί για βεβαίωση, ο Ερντογάν διάβασε στίχους από Τούρκο λαϊκό ποιητή περί φτηνών λόγων και ψευδών των αμόρφωτων.

Η αναπαραγωγή ειδικά του ισχυρισμού περί λογαριασμών του Ερντογάν όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσει να είναι σημαντικό αντικείμενο πολιτικής στην Τουρκία, πράγμα για το οποίο έδειξε ότι ενοχλείται πολύ η κυβέρνηση Ερντογάν.

Ωστόσο, υπάρχει και ένα δεύτερο σημείο. Στις αποκαλύψεις της ιστοσελίδας περιλαμβάνονταν και τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας σχετικά με τον «νεοοθωμανισμό» του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Μέλος της κεντρικής επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος, κατά την προχθεσινή συνεδρίασή της, έθεσε θέμα Νταβούτογλου και ρώτησε αν η τουρκική εξωτερική πολιτική διαμορφώνεται με βάση το βιβλίο με τίτλο «Στρατηγικό βάθος» του Νταβούτογλου που πρωτοκυκλοφόρησε το 2001.

Το μέλος της επιτροπής είπε επίσης πως έχει αρχίσει να δημιουργείται η εντύπωση ότι ο Νταβούτογλου προσπαθεί να προβάλει τον εαυτό του. *

Το Αντίβαρο έκανε mirror όλο το Wilikeaks

Δείτε το. http://wikileaks.antibaro.gr

Επίσης μαζεύει και απόρητα έγγραφα για τα ελληνικά εθνικά θέματα. http://www.antibaro.gr/wikileaks

WikiRebels - The Documentary

Παράδειγμα «ιδιωτικοποίησης της κρατικής λογοκρισίας» στις ΗΠΑ, χαρακτήρισε ο Ασάντζ την τρίτη επιχείρηση φίμωσης της ιστοσελίδας μέσα σε μία εβδομάδα. Φίμωτρο» για έξι ώρες έβαλε o Αμερικανός πάροχος στον ιστότοπο Wikileaks, που με τις ενοχλητικές αποκαλύψεις του βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής

Ο διαδικτυακός τόπος, που εμφανίστηκε και πάλι στο Ιντερνετ σε νέα διεύθυνση ?wikileaks.ch, τέθηκε εκτός λειτουργίας από την εταιρεία που προσφέρει στην οργάνωση υπηρεσίες «domain name», η οποία έκανε λόγο για μαζικές κυβερνοεπιθέσεις. Για τρίτη φορά μέσα σε μία εβδομάδα, ο ιστότoπος του Αυστραλού Τζούλιαν Ασάντζ λογοκρίνεται και ο ιδρυτής του, ο οποίος παραμένει άφαντος, έσπευσε να δηλώσει πως η κίνηση αυτή αποτελεί παράδειγμα «ιδιωτικοποίησης της κρατικής λογοκρισίας» στις ΗΠΑ.

«Το Wikileaks μετακόμισε στην Ελβετία», ανακοίνωσε ο ιστότοπος στη διεύθυνσή του στο Twitter(@wikileaks). Σε άλλο μήνυμα στο Twitter, το Wikileaks είχε αναφέρει νωρίτερα ότι η διεύθυνση Wikileaks.org σκοτώθηκε από αμερικανικό everyDNS.net έπειτα από ισχυρισμούς για μαζικές επιθέσεις.

Η εταιρεία EveryDNS.net , που έχει πρόσβαση σε 500 χιλιάδες δικτυακούς τόπους, ισχυρίστηκε ότι οι επιθέσεις θέτουν σε κίνδυνο τις υποδομές της και την πρόσβαση στους χιλιάδες άλλους ιστότοπούς της.

Από την ώρα που άρχισε τις αποκαλύψεις, το Wikileaks αντιμετωπίζει προβλήματα στον διαδικτυακό του τόπο, αναφέρει εκπρόσωπός του.

Σε ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφέρεται ότι ο Τζούλιαν Ασάνζ είναι ένας «πολιτικός ηθοποιός, αποφασισμένος να υπονομεύσει τη διεθνή διπλωματία θέτοντας σε κίνδυνο τις προσπάθειες για επίλυση προβλημάτων σε ολόκληρο τον κόσμο».

«Δεν είναι δημοσιογράφος. Δεν κάνει αποκαλυπτική δημοσιογραφία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Π. Τζ. Κρόουι και συνέχισε: «Είναι ένας πολιτικός ηθοποιός. Εχει πολιτική ατζέντα».

Ο 39χρονος ιδρυτής του Wikileaks παραμένει ασύλληπτος ενώ εκκρεμεί η έκδοση από τη Σουηδία του νέου εντάλματος σε βάρος του. Ο δικηγόρος του, Μαρκ Στίβενς, δηλώνει ότι τόσο οι βρετανικές όσο και οι σουηδικές Αρχές γνωρίζουν ακριβώς το πού βρίσκεται.

Από την πλευρά της, η Ουάσιγκτον πιέζει με κάθε τρόπο για τον εντοπισμό του. Οπως δήλωσε στο Ασοσιέιτετ Πρες ο δικηγόρος του Ασαντζ, οι Αρχές της Σουηδίας και της Βρετανίας ξέρουν πως μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί του και οι υπηρεσίες ασφαλείας γνωρίζουν ακριβώς πού βρίσκεται στη Νοτιοανατολική Αγγλία.

Ο Στίβενς απέρριψε εκ νέου τις κατηγορίες βιασμού που αποδίδονται στον Ασάντζ από τις Αρχές της Σουηδίας υποστηρίζοντας ότι προφανώς προκύπτουν από μία υπόθεση «συναινετικής, αλλά χωρίς προφύλαξη, συνεύρεσης». Κι ενώ παραμένει άγνωστο το πότε θα εκδώσει η Σουηδία το νέο ένταλμα σύλληψής του για την υπόθεση βιασμού, η Ουάσιγκτον έχει επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για να αντιμετωπίσει τις καθημερινές διαρροές εγγράφων που την έχουν βάλει με την πλάτη στον τοίχο και παράλληλα πιέζει για τον εντοπισμό του Wikileaks.

Υπερωρίες κάνει το αμερικανικό υπ. Εξωτερικών για να διασώσει την... υπόληψη της χώρας μετά τον «σεισμό» που προκάλεσε η διαρροή διπλωματικών εγγράφων

Παρά τις προσπάθειες της Ουάσιγκτον, όμως, και το κυνηγητό εναντίον της ιστοσελίδας με αλλεπάλληλα «λουκέτα» στους servers που τη φιλοξενούν, το πολιτικό κόστος παραμένει δυσβάσταχτο, ενώ η ροή πληροφοριών συνεχίζεται με καταιγιστικούς ρυθμούς, καθώς το Wikileaks βρίσκει διαρκώς νέο διαδικτυακό «άσυλο». Ασύλληπτος παραμένει και ο ιδρυτής της ιστοσελίδας, Τζούλιαν Aσαντζ, παρότι οι σουηδικές και οι βρετανικές αρχές φέρονται να γνωρίζουν ακριβώς πού βρίσκεται.

Καυστικά σχόλια. Τα έγγραφα που έρχονται στη δημοσιότητα φέρνουν τις ΗΠΑ σε δύσκολη θέση έναντι συμμάχων και συνομιλητών, αφού έρχονται στο φως καυστικά σχόλια, κουτσομπολιά ή και σοβαρά θέματα, όπως η κατάρτιση λίστας από τη CIA για την παρακολούθηση των ξένων διπλωματών και αντιπροσωπειών στον ΟΗΕ.

Παράλληλα οι αποκαλύψεις προκαλούν κλυδωνισμούς στο εσωτερικό των χωρών, στις οποίες γίνεται αναφορά. Για παράδειγμα, παραιτήθηκε ήδη ο στενός συνεργάτης του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος ήταν το «βαθύ λαρύγγι» των Αμερικανών, ενώ ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ αντέδρασε λέγοντας ότι τα έγγραφα αποδεικνύουν τον «κυνισμό» των Αμερικανών διπλωματών.

Οι εξελίξεις αναμένονται ραγδαίες, καθώς δεν έχει δημοσιοποιηθεί όλος ο όγκος των πληροφοριών από τα πέντε διεθνή έντυπα που έχουν αναλάβει την επεξεργασία τους σε συνεργασία με το Wikileaks.

Βρετανία
Αποκαλύπτεται ότι αξιωματούχοι επέτρεψαν στις ΗΠΑ να αποθηκεύσουν βόμβες διασποράς σε βρετανικό έδαφος χωρίς να ενημερώσουν το Κοινοβούλιο. Οι Αφγανοί εκτιμούν ότι οι βρετανικές δυνάμεις έχουν προκαλέσει χαώδη κατάσταση στην επαρχία Χελμάντ. Σε έγγραφο του επικεφαλής της Τράπεζας της Αγγλίας, ο Ντέιβιντ Κάμερον και ο Τζορτζ Οσμπορν περιγράφονται ως άτομα που δρουν βάσει το πολιτικού κόστους. Ο Γκόρντον Μπράουν ήταν «καμένο χαρτί» μόλις τον πρώτο χρόνο της θητείας του και σχολιαζόταν ότι «πάει από καταστροφή σε καταστροφή».

Γερμανία
Τα έγγραφα αποκαλύπτουν ότι συνεργάτης του υπουργού Εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλε, έδινε πληροφορίες στις ΗΠΑ για τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελεύθερων κατά τον σχηματισμό κυβέρνησης. Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ χαρακτηρίζεται «άτολμη και σπανίως δημιουργική». Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να πείσουν το Βερολίνο να μην προχωρήσει σε έκδοση εντάλματος σύλληψης πρακτόρων της CIA, οι οποίοι μετέφεραν «κατά λάθος» Γερμανό πολίτη σε μυστικές φυλακές.

Τουρκία
Εκτενής αναφορά γίνεται στην επιχείρηση «Βαριοπούλα», την προσπάθεια των στρατιωτικών να κάνουν πραξικόπημα κατά του Ταγίπ Ερντογάν, έχοντας καλλιεργήσει πριν από το ανάλογο κλίμα και κρίση με την Ελλάδα. Για τον Τούρκο πρωθυπουργό αναφέρεται ότι έχει οκτώ λογαριασμούς σε ελβετικές τράπεζες και αμφισβητείται η αξιοπιστία της Αγκυρας ως συμμάχου.

Αφγανιστάν
Σύμφωνα με τις ΗΠΑ, «ο Καρζάι είναι παρανοϊκός και αδύναμος, άσχετος με τις βασικές αρχές της ανοικοδόμησης ενός έθνους», αλλά παράλληλα χαρακτηρίζεται «παμπόνηρος πολιτικός που θεωρεί τον εαυτό του εθνικό ήρωα». Ταυτόχρονα διαπιστώνεται η εκτεταμένη διαφθορά στη χώρα και η μεταφορά μεγάλων χρηματικών ποσών στο εξωτερικό από κυβερνητικούς αξιωματούχους.

Ρωσία
Ισπανός εισαγγελέας χαρακτηρίζει τη Ρωσία μαζί με τη Λευκορωσία και την Τσετσενία «κράτη που συνδέονται με τη μαφία». Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, σύμφωνα με τα έγγραφα, ήταν ενήμερος για το σχέδιο δολοφονίας του πρώην πράκτορα Αλεξάντερ Λιτβινιένκο στο Λονδίνο, ενώ «φωτογραφίζεται» ως ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα στη ρωσική στρατιωτική βιομηχανία και τις εταιρείες εξαγωγών. Επίσης, «ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ θεωρείται ότι δεν έχει πολιτικό μέλλον».

Γκουαντάναμο
Αποκαλύπτονται οι διαπραγματεύσεις των ΗΠΑ με διάφορες χώρες για να παραλάβουν κρατούμενους από το στρατόπεδο του Γκουαντάναμο. Στη Σλοβενία προσφέρεται ως «δώρο» μια συνάντηση με τον Μπαράκ Ομπάμα και σε άλλες μια... ευγενική χορηγία εκατομμυρίων δολαρίων. Για το Βέλγιο αναφέρεται ως «λύση χαμηλού κόστους για να αποκτήσει εξέχουσα θέση στην Ευρώπη».

Γαλλία
Ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί περιγράφεται ως ακραιφνής φιλοαμερικανός μεν, αλλά και απρόβλεπτος, έως και κωμικός. Ακόμη και το διαζύγιό του σχολιάστηκε ως λόγος που θα μπορούσε να θέσει εν αμφιβόλω την ικανότητά του να διατηρήσει την ισορροπία και τη συγκέντρωσή του. Ο Μπερλουσκόνι φέρεται να είχε πει ότι το άστρο του Γάλλου προέδρου βρίσκεται στη δύση του.

Ιταλία
Αμερικανοί διπλωμάτες εκφράζουν υποψίες ότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι «επωφελείται προσωπικά» από μυστικές συμφωνίες με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και είναι «φερέφωνο» του Ρώσου πρωθυπουργού. Ακόμη, ο Ιταλός πρωθυπουργός χαρακτηρίζεται «αυτάρεσκος και ανάξιος».

Ιράν
Αρκετοί Αραβες ηγέτες εμφανίζονται να ζήτησαν από τις ΗΠΑ να επιτεθούν στο Ιράν για να τερματίσουν το πυρηνικό του πρόγραμμα, ενώ εκφράζουν τον φόβο ότι η Τεχεράνη θα σύρει την περιοχή σε πόλεμο.

Κίνα
Η Κίνα κατηγορείται από τις ΗΠΑ ότι διαθέτει ένα ευρύ δίκτυο χάκερ που έχουν «αλώσει» υπολογιστές τόσο της αμερικανικής κυβέρνησης και επιχειρήσεων όσο και συμμάχων και του Δαλάι Λάμα. Το Πεκίνο δείχνει την ενόχλησή του έναντι της Βορείου Κορέας - σε απόρρητο έγγραφο αποκαλεί το πυρηνικό πρόγραμμά της «απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια». Σύμφωνα με νοτιοκορεατικές πηγές, αξιωματούχοι στην Κίνα δεν βλέπουν με κακό μάτι την ενοποίηση της κορεατικής χερσονήσου υπό τον έλεγχο της Σεούλ.