Παναγιώτης Ήφαιστος
Καθηγητής, Διεθνείς Σχέσεις-Στρατηγικές Σπουδές
Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών
www.ifestos.edu.gr -- www.ifestosedu.gr -- info@ifestosedu.gr -- info@ifestos.edu.gr
Για μετάβαση στην κεντρική σελίδα, άνοιγμα σε άλλο παράθυρο, κλικ εδώ www.ifestos.edu.gr ή www.ifestosedu.gr
1.3.2008. Ήφαιστος, Διαφυλάξτε το διαδίκτυό (μας)
1.3.2008 Διαφυλάξτε το διαδίκτυό (μας) - αναρτήθηκε για στο http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=52&t=116020 την 1.3.2008.
Από Π. Ήφαιστο, www.ifestos.edu.gr, www.ifestosedu.gr, http://ifestos.wordpress.com/, http://ifestosedu.blogspot.com/,
Η «ανακοίνωση» του
Saliveros, admin του
Forum, ήταν επιβαλλόμενη. Αυτή η κίνηση του
admin-Forum προσφέρει μιας
πρώτης τάξεως ευκαιρία για να σχολιαστεί ο ρόλος του διαδικτύου και μερικές
πτυχές της κοινωνικής ζωής που σχετίζονται με αυτό. Το βασικό επιχείρημα εδώ
είναι ότι για πολύ συγκεκριμένους λόγους το αγαθό της διαδυκτιακής
επικοινωνίας είναι πολύτιμο και γι’ αυτό πρέπει πάση θυσία να διαφυλαχθεί.
Το διαδίκτυο είναι ότι πολυτιμότερο έμεινε στους πολίτες για να αντιμετωπίσουν
το ολοένα διευρυνόμενο έλλειμμα λαϊκής κυριαρχίας και τον συνεπακόλουθο
δεσποτισμό που αυτό προκαλεί. Δεσποτισμός ορίζεται ως η ολοένα μεγαλύτερη
συρρίκνωση της λαϊκής κυριαρχίας, η εκμηδένιση ακόμη και αυτών των έμμεσων
κοινωνικών ελέγχων της ούτως ή άλλως έμμεσης δημοκρατίας, η συγκέντρωση
διανεμητικής ισχύος στους λίγους και η ακύρωση των κοινωνικών μηχανισμών
εξισορρόπησης των κατεξουσιασμών των εκάστοτε δυναστικών επικυρίαρχων. Στην
επικοινωνία αυτό αφορά τον έλεγχο των μέσων μαζικής πληροφόρησης από ελάχιστα
άτομα, τον επηρεασμό τους από άνομες και καταχρηστικές διαπλοκές με την εκάστοτε
εξουσία, την διάβρωσή τους από διεθνικές δυνάμεις που διαφεύγουν των ελέγχων των
μεμονωμένων κοινωνιών και από την ανάπτυξη αδιαφανών διαπλοκών φορέων
πληροφόρησης με σκοτεινά συμφέροντα ή ανεξέλεγκτους ιδιωτικούς εξουσιαστικούς
μηχανισμούς. Τα φαινόμενα αυτά απέκτησαν γιγαντιαίες διαστάσεις λόγω προϊούσης
στοχαστικής διαφθοράς που προκαλεί πλημμυρίδα ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένων
τσαρλατάνων κίβδηλης επιστημονικής εγκυρότητας και συχνά διεθνικά και αδιαφανώς
δραστηριοποιημένων. Ακόμη και ο κερδοσκόπος Σόρος που εξ
αντικειμένου βρίσκεται εκτός κοινωνικών ελέγχων, επηρεάζει βαλκανικά (και
ελληνικά)
«ιδρύματα» και βρίσκεται πίσω από νοσογόνες πολιτικές δραστηριότητες που φθάνουν
μέχρι την χρηματοδότηση αποδομητικών βιβλίων δημοτικού (http://www.ifestos.edu.gr/59.htm),
την επιστράτευση διανοουμένων (http://www.ifestos.edu.gr/26.htm)
και την σύνταξη εκθέσεων που υποστήριζαν το φασιστοειδές σχέδιο Αναν (http://www.ifestos.edu.gr/32.htm)
ακόμη και μετά την καταψήφισή του. Τέτοια και άλλα φαινόμενα επιτείνονται λόγω
δημιουργίας πελώριων μέσων πληροφόρησης παγκόσμιας εμβέλειας που αποτελούν συχνά
εξαρτημένη μεταβλητή των ηγεμονικών δυνάμεων.
Αν δεν το έχουμε καταλάβει καιρός είναι να το αντιληφθούμε: Οι διανεμητικές λειτουργίες των μέσων ενημέρωσης επηρεάζουν ζωτικά τα συμφέροντά μας, την δημοκρατία, την καθημερινή μας ζωή, τις οικογένειάς μας, την πατρίδα μας και την ειρήνη και σταθερότητα στον κόσμο και στην περιοχή μας. Το τελευταίο μέσο των ανθρώπων κατά του ανορθολογισμού και κατά του κατεξουσιασμού ίσως πλέον είναι μόνο το διαδίκτυο. Ίσως είναι επίσης ένα από τα ισχυρότερα μέσα στήριξης της εθνικής ανεξαρτησίας, δηλαδή της συλλογικής ελευθερίας των λιγότερο ισχυρών και φιλειρηνικών κρατών (http://www.ifestos.edu.gr/67.htm). Συντομογραφικά, θα πρέπει να σκιαγραφήσω το «background» κύριων εξελίξεων της ύστερης ελληνικής ιστορίας που σχετίζεται με τις δικές μου ενασχολήσεις και που εκτιμώ πως μας επηρέασαν σημαντικά (και πως επίσης συνεχίζουν να μας επηρεάζουν). Για όσους εκ πρώτης όψεως εκπλαγούν ή ενοχληθούν ας ηρεμήσουν. Όπως και πρόσφατες παρεμβάσεις μου για τα βιβλία της ιστορίας (http://www.ifestos.edu.gr/60.htm) και τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο (http://www.ifestos.edu.gr/74Cy.htm), τα ζητήματα αυτά δεν είναι ιδεολογικού ή παραταξιακού χαρακτήρα. Αφορούν γενικότερα ζητήματα και τον τρόπο που επηρεάζουν την ειρήνη, την σταθερότητα και την ελευθερία. Ελευθερία όχι αυθαίρετα νοηματοδοτημένη αλλά ως αξίωση και ως δικαίωμα αυτοδιάθεσης, απόλαυσης της ετερότητας και στις διεθνείς σχέσεις ως δικαίωμα εθνικής ανεξαρτησίας.
Οι παροικούντες την ελληνική και κυπριακή «στοχαστική», «ακαδημαϊκή», «διπλωματική» και «πολιτική» Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι πολλά «παίχτηκαν» μετά την αποχώρηση ηγετών όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Λειτουργώντας εθνοκεντρικά, δηλαδή υπέρ της ελευθερίας της κοινωνίας που τους έτυχε να είναι ηγέτες, επιχείρησαν να αντιστρέψουν τον φαύλο κύκλο ξένων εξαρτήσεων και υποδουλώσεων, χάραξαν κόκκινες γραμμές γύρω από τα συμφέροντα κυριαρχικής επιβίωσης τους κράτους τους και τήρησαν κάποια προσχήματα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού όσον αφορά την αξιοπρέπεια της κοινωνίας που τους εμπιστεύτηκε την διακυβέρνηση. Η αποχώρησή τους, όμως, έκλεισε τον κύκλο μεταπολεμικων πολιτικών ηγεσιών που χαρακτηρίζονταν από αυστηρή, ουσιαστική και στοιχειωδώς συνεπή προσκόλληση στην ιδέα της εθνικής ανεξαρτησίας. Αυτό δεν συντελέστηκε τυχαία. Συνοδεύτηκε από τον αστερισμό των θεωρημάτων και ιδεολογημάτων του «τέλους της κυριαρχίας», της «παγκοσμιοποίησης» και της «μεταεθνικής εποχής» που κατά τους τσαρλατάνους που τα κήρυτταν τερμάτιζαν την ιδέα της εθνικής ανεξαρτησίας και του έθνους-κράτους. Σταδιακά, συστηματικά και μεθοδικά οι μηχανισμοί της ξένης εξάρτησης (ξανά)πήραν το πάνω χέρι (όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και ευρύτερα στα Βαλκάνια, http://www.ifestos.edu.gr/55.htm). Για παράδειγμα, διατρέχοντας την δεκαετία του 1990 και εισερχόμενοι στην τρέχουσα δεκαετία, ο σχεδιασμένος καταποντισμός της ελληνικής εθνικής στρατηγικής επέβαλλε καταστολή κάθε στοιχειωδώς ορθολογιστικής ανάλυσης: 1) Η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έπρεπε να υπονομευτεί (μέμνησον των επιθέσεων κατά του αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη), 2) ο διπλωματικός ορθολογισμός έπρεπε να διαταραχθεί από μπερδεμένους κομπλεξικούς αμπελιφολόσοφους που περιφέρονται στην λεωφόρο που αρχίζει από τις στήλες του Ολυμπίου Διός και καταλήγει στο Φαληρικό Δέλτα, (ποιοι βρίσκονταν ακόμη και δίπλα σε ανώτατους άρχοντες για να λένε αστεία περί Derrida;), 3) οι κοσμοθεωρήσεις των ελλήνων έπρεπε να αντικατασταθούν από ιδεολογήματα έσχατων ποιοτικών υποκατηγοριών ελληνόφωνων λονδρέζων «δημόσιων διανοουμένων» που πλημμύρισαν τα κυριακάτικα φύλλα, 4) φαιδροί και αδίστακτοι αρθρογράφοι έπρεπε να αποκτήσουν μονοπώλιο περιπαικτικών χυδαιοτήτων που δολοφονούσε τον χαρακτήρα κάθε ασυμμόρφωτου και 5) η ανάλυση της εξωτερικής πολιτικής έπρεπε να κυριαρχηθεί από ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένους πρώην ανώτατους αξιωματούχους των υπηρεσιών ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών (ή σπιθαμιαίου αναστήματος παράγωγά τους). Στον διπλωματικό στίβο όλα αυτά είχαν άμεση εφαρμογή. Μεταξύ άλλων, 6) η αντιμετώπιση του τουρκικού και «μακεδονικού» αναθεωρητισμού ήταν … εθνικισμός, 7) η Κύπρος δεν έπρεπε να υποβάλει αίτηση ένταξης στην ΕΕ, 8) η αμυντική σύζευξη Κύπρου – Ελλάδας δεν έπρεπε να ενισχυθεί και 9) η φιλοπατρία έπρεπε να εκμηδενιστεί με ταμπέλες, δολοφονίες χαρακτήρων, έλεγχο πανεπιστημιακών Τμημάτων και διασπορά Σόρων, σορακιών και κορακιών σ’ όλο το φάσμα της δημόσιας, κρατικής και στοχαστικής ζωής (http://www.ifestos.edu.gr/43.htm). 10) Η Κύπρος «έπρεπε» να υποδουλωθεί, 11) η αποτρεπτική στρατηγική της Ελλάδας να υπονομευτεί, 12) το φασιστικό σχέδιο Αναν να γραφτεί, θεοποιηθεί και επιβληθεί, 13) οι έλληνες να εμφανιστούν ως παράδειγμα Βαλκανικής τρέλας, 14) η ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών να εμφανιστεί ως δήθεν τσίρκο χορευτών που οδηγούσε στην αποδοχή των θέσεων του «Άλλου (αποδοχή του τουρκικού αναθεωρητισμού, διχοτόμηση του Αιγαίου, «αυτονομία των μουσουλμάνων της Θράκης», νομιμοποίηση των τετελεσμένων της βίας στην Κύπρο – αυτά και πολλά άλλα δρομολογήθηκαν και επέρχονται) 15) να γραφτούν ιστοριογραφικά ανέκδοτα κατεδάφισης των ιστορικών μνημών και αποδόμησης των ελλήνων αρχίζοντας από το δημοτικό, 16) να αναδειχθούν στοχαστικοί μεταπράτες του Άλλου (έχουμε Ιμια/Καρτακ και όχι Ιμια, λένε αδίστακτοι εγχώριοι μεταπράτες αναθεωρητικών κρατών σε βιβλία και επιφυλλίδες), 17) να ανακηρυχθεί μονομερώς η εποχή του τέλους της εθνικής ανεξαρτησίας που μας φέρνει στην … μεταεθνική εποχή, 18) να καταλάβουν την Κύπρο σταλινικοί μηχανισμοί για να εξυπηρετηθούν νεοφιλεύθεροι διεθνοφασιστικοί σκοποί (η έσχατη αντίφαση που μόνο σε έλληνες μπορούσε να συμβεί), 19) να εκμηδενιστεί έτσι η ελληνική συνείδηση της μεγαλύτερης και πιο βαθιάς ελληνικής κοινωνίας που εδώ και χιλιάδες χρόνια βρίσκεται στην Κύπρο, 20) να μετατραπεί η μεγαλόνησος σε αβύθιστο ιμπεριαλιστικό αεροπλανοφόρο, 21) να κατεδαφιστούν οι ελλαδικοί παραδοσιακοί κομματικοί μηχανισμοί για να φτιαχτούν εξουσιαστικοί ακταρμάδες αναρχοδεξιοαριστερονεοφιλελευθεροκεντρωαριστερών (και αυτό επέρχεται), 22) να προκληθούν νέες ανακατανομές εδαφών, πληθυσμών και συμφερόντων στα Βαλκάνια (αυτό επίσης επέρχεται), κ.τλ κ.τλ. Ανέφερα μερικά πασίδηλα και καθημερινά καταμαρτυρούμενα ζητήματα που εμπίπτουν στον τομέα αρμοδιότητάς μου. Στον οικονομικό, θεσμικό και άλλους τομείς η κατάσταση είναι ανάλογη και αντίστοιχη. Αυτά τα λιγοστά αναφέρονται γιατί είναι διυποκειμενικά γνωστά: Είτε κανείς έχει μάτια και τα βλέπει είτε εθελοτυφλεί ή συνένοχα συμφωνεί-συμπράττει. Στο επίπεδο των λεγόμενων στοχαστών και πολιτικών ελίτ το τελευταίο είναι μάλλον ο κανόνας παρά η εξαίρεση. Ανάλογη είναι η κατάσταση, πρέπει να πούμε, και σε γειτονικά κράτη.
Αναμφίβολα, οι κοινωνικές οντότητες, όπως πάντοτε έκαναν, αφού υποστούν λιγότερες ή περισσότερες ζημιές, τελικά ανασυντάσσονται, αναπτύσσουν αντιστάσεις και αντιδρούν κατά των κορακιών που τρώνε τα σωθικά τους. Τελικά, μετά από πολλές ζημιές, επίσης, αξιώνουν εθνική ανεξαρτησία, δηλαδή ελευθερία. Όπως εξελίσσεται η τεχνολογία και τα κοινωνικοπολιτικά συστήματα, το διαδίκτυο είναι πλέον ένα κύριο μέσο κοινωνικής αντίστασης. Οπωσδήποτε υπονομεύουν την λογοκρισία, χαλούν τα σχέδια των διεθνοφασιστών κάθε είδους, φωτίζουν αδιαφανείς δραστηριότητες και αποκαλύπτουν διεθνικές ή διεθνείς κατεξουσιαστικές αξιώσεις. Το διαδίκτυο ίσως τελικά καταστεί το σημαντικότερο μέσο ενίσχυσης της δημοκρατίας και διασφάλισης της εθνικής ανεξαρτησίας.
Πάση θυσία το διαδίκτυο πρέπει να διαφυλαχθεί. Η παρέμβαση του admin-Forum είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Είναι ένα πράγμα η λογοκρισία και άλλο η προστασία από χυδαιολογίες και βωμολοχίες όσων επισκέπτονται μπλοκ και ιστοσελίδες. Όταν εξόφθαλμα προσβάλλεται η αισθητική μας και ο ποινικός κώδικας ο admin ενός μπλοκ δεν πρέπει να στέκεται σε συμβουλές αλλά να παρεμβαίνει κατασταλτικά. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με ιδέες για περιορισμό στην χρήση του διαδικτύου. Αν είναι να γίνουν κανονιστικές ρυθμίσεις, η πρώτη και κυριότερη είναι να καταστήσει τους ιδιοκτήτες κάθε μπλοκ υπεύθυνους για τυχόν παραβίασης των νόμων. Κανείς δεν θέλει και δεν πρέπει να παραβιάζει τους νόμους ενός κράτους. Ασφαλώς, η παραβίαση της αισθητικής μας δεν μπορεί να ελεγχθεί κανονιστικά. Γι’ αυτό, οι admin των καλών μπλοκ απαιτείται να μας προστατεύουν από τους απολίτιστους, τους χυδαίους και τους βωμολόχους. Ελευθερία έκφρασης δεν σημαίνει ασυδοσία, πρωτογονισμός και βαρβαρότητα. Σημαίνει ανάβαση σε υψηλότερες βαθμίδες επικοινωνίες στην βάση θεμελιωμένων και λογικών επιχειρημάτων.
Πολλά θα μπορούσαν να προστεθούν. Για παράδειγμα, να τονιστεί πως το διαδίκτυο εξελίσσεται ως το μέσο μιας νέας ιδιόμορφης πλανητικής ανθρώπινης αυτοοργάνωσης. Δεν συγκροτεί κοινωνικοπολιτικό σύστημα, δεν οδηγεί σε πολιτειακή οργάνωση και παρά την πλανητική εμβέλεια των δικτυακών επικοινωνιών δεν μπορεί να δημιουργήσει παγκόσμιο κράτος ή κάποια άλλη πλανητική εξουσία. Δεν σχετίζεται με αστείους διεθνισμούς και κοσμοπολιτισμούς του παρελθόντος γιατί δεν περιστέλλει την ανθρώπινη ετερότητα αλλά αντίθετα την διευρύνει και την εμπλουτίζει. Είναι ακόμη ισχυρό μέσο στα χέρια των μελών όλων των κοινωνιών για να αναπτύξουν –χωρίς να θίγεται η πατρίδα του καθενός– ένα παγκόσμιο και πολιτικά ακίνδυνο κοσμοπολιτισμό. Ακίνδυνο κοσμοπολιτισμό, γιατί όπως οι καλοί διεθνολόγοι γνωρίζουν (Edward H. Carr, Η εικοσαετής κρίση - http://www.piotita.gr/Edward_Carr.htm, σ. 125), ο κοσμοπολιτισμός και ο διεθνισμός αποτελούσαν ανέκαθεν τις ισχυρότερες μεταμφιέσεις των ηγεμονικών αξιώσεων. Το διαδίκτυο προσφέρει δυνατότητες επικοινωνίας και κοινωνίας σχέσεων που έχουν ως αφετηρία τον άνθρωπο, που του επιτρέπουν το δικαίωμα επιλογής και που του προσφέρουν την ευκαιρία να συμμετάσχει σε κοινότητες συνανθρώπων του οι οποίες αφενός δεν θίγουν την ανθρώπινη ετερότητα και αφετέρου παρακάμτουν περιοριστικούς μηχανισμούς, αγκυλώσεις και στενώσεις. Ο άνθρωπος του πλανήτη απέκτησε, επιτέλους, το όπλο του αδυνάμου κατά των πανίσχυρων πλανητικών κατεξουσιαστικών μηχανισμών και των ολοένα και πιο εξεζητημένων μεθόδων κοινωνικοπολιτικής περιστολής. Για όσους δεν το γνωρίζουν, τέλος, σήμερα «Ελλάδα» δεν είναι μόνο το νεοελληνικό κράτος ή το ταχύρρυθμα διολισθαίνων προς ολική καταστροφή (νέο)κυπριακό κράτος. Είναι η «Ελλάδα του διαδικτύου». Εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες ο καθένας εκ των οποίων δεν γνωρίζει που βρίσκεται ο έτερος επικοινωνούν νυχθημερόν. Επικοινωνούν μέσα από λίστες συζητήσεων, μπλοκ και ιστοσελίδες. Ένας πρόχειρος υπολογισμός έδειξε ότι όταν ο υπογράφων αποστέλλει ένα μήνυμα εν δυνάμει φθάνει σε περίπου τριακόσιες χιλιάδες έλληνες ενώ δεκάδες χιλιάδες κάθε μήνα επισκέπτονται τις ιστοσελίδες του (www.ifestos.edu.gr, www.ifestosedu.gr). Τέρμα η λογοκρισία.
Επειδή, τουλάχιστον στο παρόν στάδιο, δεν εμπιστευόμαστε τις κανονιστικές ρυθμίσεις, ας φροντίσουν οι admin, τουλάχιστον, να διαφυλάξουν κάποια ποιότητα επικοινωνίας. Η επικοινωνία με νέες μεθόδους είναι η σύγχρονη κοινωνία σχέσεων, είναι το μέσο συγκρότησης κοινοτήτων με συμπλέοντα ενδιαφέροντα και συμφέροντα, είναι η δίοδος που οδηγεί σε πελώριες πολιτισμικές συμμίξεις και εμπλουτισμούς, είναι το κύριο μέσο κοινωνικοπολιτικών ελέγχων των δυτικών κοινωνιών των οποίων η λαϊκή κυριαρχία συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο και είναι συχνά το μέσο αλληλεγγύης και αντίστασης των πολιτών κατά δυσλειτουργιών του συστήματος ή ακόμη και κατά ανάπτυξης δεσποτικής και αυταρχικής διακυβέρνησης. Η διαφάνεια, επιπλέον, είναι προϋπόθεση της αναδυόμενης νέας μορφής ανθρώπινης αυτοοργάνωσης. Αν θα πρέπει να σκεφτούμε κάποιους ακόμη κανονιστικούς ελέγχους θα πρέπει να αφορούν κυρίως την χρήση της τεχνολογίας χωρίς ένδειξη ταυτότητας. Γιατί κανείς θα έπρεπε να κρύβει την ταυτότητά του; Αυτονόητα, επίσης, όπως εξάλλου νομίζω ισχύει και τώρα για κάθε εκδήλωση του κοινωνικού ανθρώπου, απαιτείται να ελέγχονται παραβιάσεις της κείμενης νομοθεσίας κάθε κράτους. Οι κανονιστικοί έλεγχοι, επιπρόσθετα, αυτονόητα απαιτείται να ελέγχουν αυστηρά την παραβίαση της ατομικής ζωής και την συστηματική ηθική παρενόχληση του ιδιωτικού βίου (βεβαίως, είναι ένα πράγμα η αποστολή εκατοντάδων spam αγνώστων αποστολέων και άλλο η μεμονωμένη ή κατά λάθος ενόχληση από μια αποστολή ενός ηλεκτρονικού μηνύματος).
Καταληκτικά, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, το διαδίκτυο μετατρέπεται στον κύριο μηχανισμό κοινωνικής αντίστασης. Γύρω από το www.antibaro.gr είναι που συνασπίστηκαν οι έλληνες για να αντιμετωπίσουν την κοινωνικοπολιτική αναλγησία όταν γελοία κριτικά κονστρουκτιβιστικά ιστοριογραφικά ανέκδοτα που εκκολάφθηκαν διεθνικά έφθασαν μέχρι τις πύλες των ελληνικών δημοτικών σχολείων. Ο υποφαινόμενος, για να αναφέρω ένα ακόμη παράδειγμα, μετά από μια δεκαετία επιφυλλίδων στις πρώτες εφημερίδες και όταν αισθάνθηκε την δαμόκλειο σπάθη της λογοκρισίας (ή δεν μπορούσε να συνυπάρξει με ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένους τσαρλατάνους και γελοίους επιφυλλιδογράφους), στο διαδίκτυο βρήκε διέξοδο. Οι δικτυακοί μου τόποι www.ifestos.edu.gr, www.ifestoedu.gr και τα 3-4 μπλοκ που διαθέτω –εκτός της διεύρυνσης της επιστημονικής επικοινωνίας για να συμπεριλάβει χιλιάδες συναδέλφους και φοιτητές– μου επιτρέπουν ελευθερία έκφρασης που παρακάμπτει λογοκρισίες, που επιτρέπει επικοινωνία με δεκάδες χιλιάδες «επισκέπτες» κάθε μήνα και που αναπτύσσει κοινωνία σχέσεων με εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες τους οποίους ποτέ δεν συνάντησα και που διαβιούν σε όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου. Επειδή λοιπόν προβλέπω πως νέες κανονιστικές ρυθμίσεις είτε θα διέπονται από ανόητες νοοτροπίες χωροφύλακα είτε θα αναπαράγουν τον προαναφερθέντα δεσποτισμό, καλά κάνει ο κάθε admin να αναλάβει, προσωρινά έστω, την ευθύνη διαφύλαξης του διαδικτύου από γελοίους, βωμολόχους και υβριστές. Συγχαρητήρια Saliveros.