Π. Ήφαιστος και οικογένεια - Ψάρεμα 2009-10
Για αρχική σελίδα κλικ εδώ (www.ifestosedu.gr)
φωτογραφίες, πληροφορίες, σχόλια και αμπελοφιλοσοφίες ...
Ο τόνος είναι ("μόνο") 60 κιλά
-------------------------------------------------------------
30.5. 2009. Είναι εκπληκτικό το πόσες χιλιάδες επισκέπτονται αυτές τις σελίδες (για το ψάρεμα). Τέλος Μαίου και επειδή είμαι απόλυτα νομοταγής ακόμη ψαροτούφεκο δεν έκανα (για όσους γνωρίζουν την νομοθεσία απαγορεύεται το ψαροτούφεκο). Κοντά στον Πάτροκλο σήμερα, όμως, έκανα μια δοκιμαστική ελεύθερη κατάδυση σε γνωστούς μου βυθούς στα δέκα μέτρα για να αισθανθώ το βαθύ γαλάζιο και να κάνω μια πρώτη εκτίμηση των δυνάμεών μου. Κοίταξα σχεδόν κατάματα μια σφυρίδα γύρω στα τρία κιλά και της "είπα" να με περιμένει σε μερικές μέρες. Όπως κάθε έμπειρος δύτης γνωρίζω ότι κάθε μέτρο πιο βαθιά είναι πιο κοντά στον άλλο κόσμο αν δεν τηρείς τους κανόνες και αν δεν εναρμονίζεις τις δυνάμεις σου με τους σκοπούς μου. Ξέρω επίσης ότι είναι λογικό ότι υπάρχουν πολλοί που που θα θέλουν να με πάρει το βαθύ ρέμα και να μην αναπνεύσω ξανά. Είναι βασικά όσοι μεταμοντέρνοι και εθνομηδενιστές θα διαβάσουν την επικείμενη μονογραφία μου Εθνική Κοσμοθεωρία. Δεν πειράζει. Αυτοί είναι που δεν ξέρουν ότι ο θάνατος είναι κάτι που μπορεί να επέλθει ανά πάσα στιγμή και όπως έγραψε ο Κονδύλης δεν είναι κάτι το πιθανό αλλά κάτι σίγουρο και αναπόφευκτο για όλους τους επίγειους και γι' αυτό φθαρτούς. Καμιά βεβαίως τάση προς αυτοκτονία. Προσεκτικός θα είμαι όταν καταδύομαι για πολλούς λόγους αλλά για τρις σημαντικούς που είναι τα τρία παιδιά μου και η υπόλοιπη οικογένειά μου. Είναι επίσης και οι μονογραφίες που γράφονται εδώ και καιρό και που θα πρέπει να ολοκληρώσω. Για να ειρωνευτώ αυτούς τους φιλοτομαριστές, φίλαυτους, εγωπαθείς και ηδονιστές μεταμοντέρνους (αυτή είναι η βασική περιγραφή τους) λέω ότι το πρόβλημα δεν είναι ο θάνατος για όσους απολαμβάνουν την ζωή ακόμη και ριψοκίνδυνα αλλά για όσους ζουν μέσα στα Σόδομα και Γόμορρα των φαντασιώσεών τους ξεχνώντας ότι ο θάνατος δεν είναι μια πιθανολογία αλλά αναπόδραστα επερχόμενος για όλα τα φθαρτά όντα.
Βέβαια, άργησα φέτος με το ψάρεμα και δεν κολύμπησα πολύ τον χειμώνα. Ελπίζω ότι είναι για (ακαδημαϊκό) καλό. Θα αναπληρώσω τους μήνες που έρχονται ψαρεύοντας και μελετώντας - γράφοντας κάπου μεταξύ Σερίφου, Κύθνου, Πάτροκλου και της βάσης μου, της Βάρκιζας. Αν λοιπόν δεν γίνει κάποιο λάθος στις καταδύσεις θα επανέλθω σε αυτή την σελίδα.
-----------------------------------------------------------------------------------------
2.8.2009. Το σκηνικό αυτές τις μέρες στο Πόρτο Κάγιο στο ακρωτήριο Ταίναρος
Πόρο Κάγιο στο ακρωτήριο Ακρωτήριο Ταίναρος. Σίγουρα η ασφαλέστερη γωνιά για τους δραπέτες του πολυτάραχου λεκανοπεδίου. Όχι μακριά όμως από το ελληνικό κράτος τις συνέπειες της αναποτελεσματικότητάς του υπόκεινται όλοι οι έλληνες σε όλες τις περιοχές της επικράτειας. Μεταξύ των βιβλίων που διάβασα στο καταφύγιο αυτό είναι του Ευάγγελου Κοροβίνη, Η νεοελληνική φαυλοκρατία (εκδόσεις Αρμός 2009). Ερμηνεύει πολλά αίτια των σημερινών μας δεινών. Το Πόρτο Κάγιο το κρατούν μερικές οικογένειες ακριτών. Γνώρισα δύο, τους ιδιοκτήτες του «Ψαμαθούς» του Αντώνη Γρηγορακάκη (psamathous@hotmail.com - http://www.portokayio.com) και του νεόκτιστου "Πόρτο Κάλε", της οικογένειας Ηλιακόπουλου www.portokale.gr - info@portokale.gr ). Η πρώτη φωτογραφία μπορεί να ονομαστεί απλά "τεχνολογία και πύργοι", η δεύτερη, "μαγικές ελληνικές θάλασσες", η τρίτη "οι ωραιότεροι σκάροι της Ελλάδας" (ψαρεύτηκαν από τον υποφαινόμενο και ψήθηκαν στο εστιατόριο Ψαμαθούς του Αντώνη Γρηγορακάκη που διαθέτει πάντα φρεσκότατο ψάρι, εξαίσιους μεζέδες και δικό του εξαιρετικό κρασί). Συνιστώ σε όλους να ... αποδράσουν στο Πόρτο Κάγιο.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
16.8.2009. Βάσει μήκους ένα δικαιούμαστε ένα ψαρεύουμε
Η λίτσα είναι ένα "δαιμονισμένο" ψάρι. Κινείται με μεγάλη ταχύτητα, τώρα είναι εκεί και αύριο εδώ, ορμά λαίμαργα και αφανίζει τα μικρόψαρα ενώ το δικό σου δόλωμα ακόμη και ζωντανό το βλέπει με ... επιφύλαξη. Βλέπεις το κοπάδι στο βυθόμετρο στα 15 μέτρα και εκεί που κατεβάζεις σε αυτό το βάθος το δόλωμα ξαφνικά κινούνται αστραπιαία και τα βλέπεις στα 60 ή και στα 80 μέτρα. Εκεί που πιάνεις εξάκιλα, ανακαλύπτεις ότι το κοπάδι κρύβει και μεγάλους αρχηγούς. Ξαφνικά οι μηχανισμοί ανάβουν, τα φρένα τσιρίζουν και το νήμα ξετυλίγεται ασυγκράτητα.
Το όνομα του ... δόλου λέγεται "ζωντανή ζαργάνα" ή ζωντανό καλαμάρι. Μόνο που χρειάζεσαι πολλαπλάσιο χρόνο να ψαρέψεις ζαργάνες απ' ότι λίτσες. Συνιστώ το κεφάλι βραστό και τον ψαχνό στιφάδο.
Το εικονιζόμενα είναι το μόνο σήμερα. Βάσει βάρους και μήκους η νομιμοφροσύνη επέβαλλε να σταματήσουμε για σήμερα και παρά τα 6 μποφώρ του Σαρονικού να επανέλθουμε τις επόμενες μέρες.
Πριν από την λίτσα το πρώτο μου ζωντανό δόλωμα, ένα ευμεγέθες καλαμάρι έγινε εξαίσιο έδεσμα μάλλον μιας σφυρίδας στα 80 μέτρα. Ένα κλικ χρειάστηκε και η 70αρα του παράμαλλου κόπηκε σαν κλωστή.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μια σφυρίδα 11 κιλών είναι μεγάλη
υπόθεση για ένα ερασιτέχνη ψαρά. Στον Σαρωνικό, μια από τις καλύτερες θάλασσες
της Ελλάδας που πρέπει να τον προστατεύουμε
από κάθε κίνδυνο ρύπανσης. Είναι ιερό μέρος, κυριολεκτικά. Καθαρά νερά,
ανεκτίμητη χλωρίδα και πανίδα, κάθε είδους θαλάσσιο είδος.
Ένας ερασιτέχνης ψαράς πιάνει σφυρίδες συχνά. 2-3 κιλά, συνήθως. 5 κιλά είναι μεγάλη επιτυχία και 7-8 κιλά πολύ μεγάλη επιτυχία. Πάνω από δέκα κιλά, όμως, είναι το κάτι άλλο. Δεν την πιάνει κανείς κάθε μέρα τέτοια ψάρια. Μια φορά τον χρόνο είναι μεγάλη επιτυχία. Οι μικρότερες σφυρίδες και οι στείρες, βεβαίως, είναι λιγότερο δυσεύρετες. Εδώ λοιπόν η υπομονή και η τήρηση όλων των κανόνων μας αντάμειψε δύο ωρών κυνήγι σε κρημνώδεις θάλασσες του Σαρωνικού. Ζωντανό χταπόδι (φαίνεται στην φωτογραφία) που κατέβηκε στα 70 περίπου μέτρα. Για να ανεβάσεις ένα τέτοιο κύτος στην επιφάνεια δεν είναι αυτονόητο.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου μπαίνει σε κάποια σπηλιά και σου κόβει την πετονιά. Πρέπει με ψύχραιμες κινήσεις να μην την αφήσεις να τραβήξει πολλά μέτρα ενώ ταυτόχρονα δεν πρέπει να σφίξεις πολύ τα φρένα για να μην κόψει το παράμαλλο. Για το νήμα δεν τίθεται ζήτημα αλλά το 70ρη αόρατο παράμαλλο είναι πάντα επισφαλές, ιδιαίτερα στους κόμπους.
Για την 11κιλη πάντως εφαρμόστηκε "υψηλή στρατηγική". Με το πρώτο κτύπημα υπήρξε ακαριαία επιτάχυνση και πριν βρει τον καιρό να σκεφτεί τι συνέβηκε από τα απόκρημνα 50 μέτρα βρέθηκε σε βαθύτερα νερά. Στην συνέχεια στην αρχή ανέβαινε εξαιρετικά σιγά.
Όταν ανέβηκε 20-30 μέτρα το ανέβασμα ήταν σταθερό και ρυθμικό με πολύ χαμηλά φρένα για να μην προκληθεί κάποια "ατύχημα".
Η οικογένειά μου που με περιέβαλλε έκανε διάφορες υποθέσεις: Είναι μαγιάτικο, είναι παλιό παραγάδι (πολύ συχνά ανεβάζεις επί μια ώρα για να ανακαλύψεις στο τέλος ότι δεν ήταν ψάρι αλλά κάποιο κομμένο ή εγκαταλειμμένο παραγάδι.
Όταν στα είκοσι περίπου μέτρα φάνηκε το ψάρι οι κοπιώδεις προσπάθειές μου συνοδεύτηκε από κραυγές και ενθουσιώδεις επιδοκιμασίες. Όταν έφθασε κοντά στο σκάφος και διαπιστώθηκε περί τίνος πρόκειται μας άκουσαν μέχρι την ... Βάρκιζα.
Οι επιβάτες του σκάφους που κάθονταν στο μπροστινό μέρος του σκάφους και έλεγαν αστεία συνωστίζονταν για φωτογραφίες μερικές από τις οποίες παραθέτουμε εδώ.
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους ...
Η πορεία της σφυρίδας ήταν προδιαγεγραμμένη. Αφού καθαρίστηκε με επιμέλεια έγινε πέντε περίπου μερίδες (πέντε ατόμων που είναι η οικογένεια).
Πρέπει να πω ότι το κεφάλι στο φούρνο ήταν το κάτι άλλο. Το συνιστώ με παγωμένο μοσχοφίλερο.
Ο Θέος, η Νεφελη και η Ελλάδα. Η σφυρίδα (σε ύψος τουλάχιστον, κοντεύει να ξεπεράσει την Νεφέλη.
Με την Ελλάδα μου. Τελειόφοιτη στο Τμήμα Φιλολογίας στην Φιλοσοφική σχολή Αθηνών
Ψαρεύει από 5 χρονών ....
Δύο κιλά στην σχάρα .... Μην ζηλεύετε. Αφήστε τον καναπέ και σπεύσετε να ψαρέψετε ...
Προσθέτω για τους "εύπορους": Καμιά σχέση με την πληρωμένη. Τόσο γιατί την πληρώνεις όσο και γιατί σπάνια είναι φρέσκια (άσε που 99% θα είναι Ειρηνικού ή Ατλαντικού ...
6.9.2009. Την επομένη μέρα δεν αντέξαμε. Βάλαμε το κεφάλι στον φούρνο. Τόσο νόστιμο που αποφάσισα: πάση θυσία απαιτείται να αλιεύσουμε ακόμη μια γύρα στα 10 κιλά
Βέβαια έχουμε ακόμη ένα φιλέτο γύρω στα δύο κιλά. Έχω ... προτάσεις από τουλάχιστον δέκα φίλους για ... φαγοπότι. Το ζήτημα είναι τώρα τί γίνεται ... Το πρόβλημα για όλους είναι ότι, για όσους τουλάχιστον γνωρίζουν, τέτοια θηρία δεν πιάνονται κάθε μέρα. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν στις ιερές ελληνικές θάλασσες. Το πρόβλημα είναι να τις συλλάβεις και μόνο οι ψαράδες γνωρίζουν τον βαθμό δυσκολίας ... Δεν εννοώ τις τράτες κτλ. Εννοώ τον ερασιτέχνη -ή ακόμη και τον παραδοσιακό ψαρά- που αγαπά την θάλασσα και σέβεται τα θηράματα.
--------------------------------------------------------------------
13.9.2009. Μια ξεχωριστή μέρα στον ιερό Σαρωνικό 1κιλό και 100 γραμμάρια. Και η ... απαγόρευση των αχινών ...
Θεός φυλάξει από κάποια ρύπανση .... Ο εικονιζόμενος δεν είναι ο μόνος που εντόπισα στα Ανατολικά του Σαρωνικού προς Πάτροκλο μεριά. Μόνο πάνω από κιλό αλιεύω. Απολαμβάνω πάντως την διαδικασία εντοπισμό τους. Ίδιου με τον βράχο. Μέχρι πέτρες έχουν στο κέλυφος. Μύδια και άλλες παραλλαγές επίσης που πρέπει να πλησιάσεις δέκα πόντους για να βεβαιωθείς ότι είναι το θρυλικό αυτό θήραμα. Ίσως να είναι αυτός ο λόγος που υπάρχουν ακόμη. Το πρόβλημα με τους ξεφωνισμένους δήθεν οικολόγους κάποιων τάσεων είναι ότι δεν κατανοούν πως το πρόβλημα δεν είναι ο ψαράς-κηνυγός που τους βλέπει αλλά η ρύπανση που φέρνει η δήθεν πρόοδος. Εξάλλου μόλις υπονόησα ότι ως αναπόσπαστος συντελεστής της φύσεως δεν αλιεύω αδιακρίτως. Ούτε καν σκέφτομαι την νομοθεσία γιατί αυτή την έγραψαν κάποιοι καθισμένοι σε καρέκλες, οι οποίοι ποτέ δεν ένοιωσαν τον βυθό, την χλωρίδα και την πανίδα και τα προβλήματά της. Ποιος είναι για παράδειγμα αυτός ο γραφειοκράτης που απαγόρευσε του αχινούς; Υποψιάζομαι επειδή εξαλείφονται στην Ισπανία ή επειδή κάποιος ξεφωνισμένος γραφειοκράτης των Βρυξελλών με σκουλαρίκι στην μύτη είπε ότι κινδυνεύουν να εξαφανιστούν ...
Ο υποφαινόμενος, επειδή κάθε χρόνο βρίσκομαι χιλιάδες ώρες ... υποθαλάσσια μπορώ να τους χαρτογραφήσω τον βυθό από την Κύθνο μέχρι την [......] και να τους εξηγήσω γιατί σε όλο αυτό το γεωγραφικό εύρος κάπου υπάρχουν δισεκατομμύρια αχινοί (κυριολεκτικά δισεκατομμύρια!!!) και κάπου αλλού και για συγκεκριμένους ρυπαντικούς λόγους ούτε ένας.
Πάντως, επειδή ζούμε στην Ελλάδα και ορισμένα φαινόμενα είναι αναμενόμενα, πληροφορώ τον οποιονδήποτε απερίσκεπτο νομοθέτη [δεν μιλά για τον δικαστή ή τον λιμενικό γιατί αυτοί την δουλειά τους κάνουν, ενίοτε καταναγκαστικά] ότι από τότε που απαγορεύτηκαν οι αχινοί ... όλως περιέργως στον βυθό βλέπε εκατόμβες φρεσκοκομμένων αχινών. Εκτός των λόγων ουσίας που προανέφερα κανείς δεν πληροφόρησε τον νομοθέτη ότι επειδή στην Ελλάδα οι νόμοι μόλις ψηφιστούν παραβιάζονται έπρεπε να προστατέψουν τους αχινούς αφήνοντας τους έλληνες να τρώνε όποτε ήθελαν ...
Θα μπορούσε κάποιος έξυπνος νομοθέτης, τουλάχιστον, να διακρίνει μεταξύ αλίευσης και εμπορευματοποίησης των αχινών και πατροπαράδοτης απόλαυσης αυτού του ελληνικού (πατροπαράδοτου) μεζέ με 2-3 αχινούς μιας οικογενειακής εξόρμησης. Ορισμένους ζηλωτές λιμενικούς δεν αποκλείουν να συλλάβουν και δεκάχρονα παιδιά επειδή έφαγαν ... 2-3 αχινούς.
Σήμερα έχουμε 13.9.2009. Και στις 4.10.2009 έχουμε εκλογές. Από τώρα μελετώ τι θα κάνω εκείνη την μέρα ...
----------------------------------------------------------------------
15.9.2009. Μια συνηθισμένη μέρα στον ιερό Σαρωνικό. Όπως λένε στην Γαλλία "φρούτα της θάλασσας". Πιο ελληνικά, τα λέμε πετρόψαρα. Δηλαδή ψάρια χωρίς τιμή και εκτός συναγωνισμού ... Ποιος όμως είναι αυτός που ψαρεύει ... πετρόψαρα. Μια βόλτα στην Γλυφάδα ή στα "ορθάδικα" της Σαντορίνης δείχνει τι γίνεται. Τώρα τι κάνουν εκεί ποτέ δεν κατάλαβα. Μάλλον τίποτα. Μιας και ο θόρυβος (μουσική λέγεται) αφού τους αφανίσει την ακοή -άσε που τα αυτιά τους και οι μύτες τους είναι γεμάτοι δακτυλίδια που τους διαλύει την ακοή και την όσφρηση - κατακουρασμένοι πάνε σπίτι τους. Ενδιαμέσως και εν μέσω θορύβων, όπως μαθαίνω, συνεννοούνται με ... MSN. Μεγάλη η διαφορά από την δική μου γενιά που μετά τις ... διαδηλώσεις ... πιάναμε πετρόψαρα και στερημένοι κινητών ή άλλων μέσων επικοινωνίας την βγάζαμε σε κάποια παραλία με την φίλη μας... Εξορμήσεις που καμιά φορά διαρκούσαν και μερικές μέρες. Με λιτά μέσα και καλή ρετσίνα που αγοράζαμε από τις παραδοσιακές ταβέρνες του Παγκρατίου και της Καισαριανής. Για να το πω πιο σκληρά. Άλλοτε οι νέοι έκαναν "'άλλα πράγματα" και τώρα οι περισσότεροι έχουν σχέσεις "μηχανικές".
Άλλοι καιροί μήπως; Όχι: Καλύτεροι καιροί (από μια τουλάχιστον άποψη, την ... φυσιολογική). Εποχές δηλαδή πιο δύσκολες μεν πλην όμως οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν πιο φυσιολογικοί, πιο κοντά στην φύση και πιο δυνατοί. Προικισμένοι με νοήματα, ουσίες και ιερούς σκοπούς που απαιτούν ασκητική αντίληψη της ζωής, προσκόλληση σε πατροπαράδοτες αντιλήψεις, εμφορούμενοι με σκοπούς και πηγαία φιλοπατρία. Δηλαδή, εποχές όταν η λαίλαπα των μεταμοντέρνων ιδεολογιών δεν είχε ακόμη επέλθει ...
Βέβαια για τους ενδιαφερόμενους μπορώ να τους δώσω δύο πληροφορίες: Πρώτον, επειδή οι περισσότεροι έλληνες νέοι την βγάζουν στα "ορθάδικα" χαζοκοιτώντας ο ένας τον άλλο εν μέσω θορύβου, η φύση ευνοείται με την έννοια ότι μένει ανέπαφη (εκτός της ρύπανσης που είναι μια άλλη υπόθεση). Δεύτερον, χιλιάδες νέοι, συνήθως με φίλη τους ή την σύζυγό τους (και συχνά τα παιδιά τους) είναι "θαλασσάνθρωποι". Απολαμβάνουν την ελληνική φύση. Κάπου, τελικά, υπάρχει ισορροπία και κάποιοι είναι οι κερδισμένοι και κάποιοι είναι οι ζημιωμένοι. Επιλέξτε ... Κάθε απόφαση έχει το τίμημά της ...
------------------------------------------------------------------
19.9.2009. Το εικονιζόμενο μαγιάτικο 9 κιλών μόλις ενέδωσε στα δολώματά μας και στην ψαρευτική μας τέχνη, πλεύσαμε ολοταχώς προς την βάση μας, στην Βάρκιζα.
Αλιεύτηκε 5-6 χιλιόμετρα ανοικτά προς την κατεύθυνση της Αίγινας. Βλέπετε δεν είναι μόνο οι στεριανοί που δεν μπορούν να αντισταθούν στις ... ζαργάνες. Το πιάσαμε με μια τεράστια ζωντανή ζαργάνα. Το πιο φοβερό δόλωμα ...
Ο δεκατετράχρονος Θεοφάνης είναι πολύ αυστηρός καμιά υποχώρηση δεν κάνει και εγώ πάντα συμφωνώ μαζί του: Ο νόμος λέει ή πέντε κιλά ψάρια ή ένα όσα κιλά και να είναι. Και εμείς όχι μόνο είμαστε νομοταγείς αλλά επιπλέον αγαπάμε τα αγαθά της θάλασσας. Ούτε καταχρήσεις λοιπόν, ούτε παρανομία. Τώρα η συζήτηση είναι το πως θα μαγειρευτεί και πιο προηγούνται στην σειρά των φίλων με τους οποίους θα το μοιραστούμε.
----------------------
-------------------------------------------------------------------------------------
14.11.2009. Ιερός Σαρωνικός, ευλογημένος Φθινόπωρο, οικογενειακή εκδρομή, συμπλήρωμα της ποσόστωσης για δύο άδειες αλιείας (10 κιλά) και επιστροφή στην βάση. 7 από τα 16 καλαμάρια ήταν 800 γραμμάρια. Η σφυρίδα 2.5 κιλά. Μικρούλα, εντός ορίων που επιτρέπει ο νόμος και επαρκής για 5 άτομα. Σήμερα ένα μόνο μεγάλο καλαμάρι. Συνταγή: Τριμμένη φέτα, τριμμένη κόκκινη πιπεριά, μπαχαρικά, στο αλουμινόχαρτο και στο φούρνο μαζί με την σφυρίδα. Συνοδεύεται από μοσχοφίλερο
============================================================================
15.11.2009. Κήτος στην επιφάνεια
τελικά το ζήτημα είναι πως να πείσω τον Βαγγέλη που ψαρεύει στα Καμένα Βούρλα και είναι άπιστος Θωμάς για τα Ψάρια που πιάνω στον Σαρωνικό. Ίσως ένα τραπέζι τον πείσει. Τώρα, ο Θανάσης, ο συνάδελφός μου, με συκοφαντεί. Τα αγοράζω λέει. Τα πειστήρια όμως είναι αδιάσειστα. Οι επιτυχίες συνεχίζονται σήμερα με το εικονιζόμενο κήτος.
1
8.12.2009. Εξηντάκιλος τόνος
Ουδέν σχόλιο
13.12.2009. Μια συνηθισμένη Κυριακή
Δύο καλαμάρια 900 γραμμαρίων. Το ένα δόλωμα "έπιασε" την σφυρίδα τριών κιλών. Το άλλο μαζί με την σφυρίδα στον φούρνο κατευθείαν. Και σήμερα ήταν και η επέτειος του γάμου μου .... Για να είμαι τελείως ειλικρινής για δεύτερο τόνο πήγα γυρεύοντας, κατέβασα το καλαμάρι πολύ χαμηλά και που προέκυψε ... σφυρίδα. Σε μεγάλο βάθος προς Αίγινα μεριά. Από τα αχανή βάθη του Σαρωνικού πήγαν κατευθείαν στον φούρνο ... Πίτσος. Σε 45 περίπου λεπτά. Αυτά συμβαίνουν όταν ζεις σε παράκτιες πόλεις της Αττικής του ευλογημένου Σαρωνικού.
